Öcal Uluç

Öncelikle yazmam gerek; “Nasıl olsa geçer, bir öksürük şurubu, bir gargara / bir ateş düşürücü / ağrı kesici, bir buğu bazlı merhem, tamam eder bu işi” deyip de “aldırmazsanız”, işte benim gibi “iyileşmeyen grip, akciğere iner, zatürreye çevirir” ve insanı hele “benim yaşlarımda”, bilimin dediğine göre “ölüm riski en yüksek olan” bir dertle karşı karşıya bırakır!..

Böylesi bir rezalet, Galatasaray tarihinde yoktur, ama “yol açıldığına göre”, bundan böyle olacaktır ve işin “en acı tarafı” da budur!..

Bu fark aslında Alman futbolu ile Türk futbolu arasındaki farktır. Yarınlarda bunu da arar hale geleceğiz bilesiniz…

Terim’in Tudor’dan farkı kalmamışmış”; işte “futbol uleması olmak” buna denir ve “bu müthiş sonuca ancak onlar ulaşır”; bravoooo!..

Bir Galatasaraylı için “Aziz Yıldırım’ın Fenerbahçe başkanlığında kalması mı, yoksa Ali Koç’un gelmesi mi” daha caziptir!..

G.Saray’ın sadece para kaynakları değil, insan kaynakları da kurumuş! Pandora’nın Kutusu’nda tek şey kalmıştı; “Umut”; artık o da yok!..

Emre Belözoğlu ile Abdullah Avcı, “el ele” 2017-18 sezonunda Süper Lig’in şampiyonluk yarışındaki büyük rota değişimine damgalarını vurdular.

Bir Sivasspor önündeki Galatasaray’a, bir de Konyasspor önündeki Galatasaray’a bakın; bir takım “4 günde” bu kadar nasıl değişir?..

Ortada yıllardan beri sürüp gelen, dahası “bile bile lades” denilerek “sürdürülen” bir rezaletin tablosu var! Bakın kısaca anlatayım:

Kocaman’ın dediği gibi “F.Bahçe’ye karşı sistemli bir oyun sahneleniyorsa” Yıldırım için düğmeye basılmış olabilir…

Acıyorum ona; “suni fark kapanmasının devam etmeyeceğini, gerçek fark açılmasının başladığını” gördü ve çaresizlik içinde “Bu hakemlerle, işleyen bu sistemin oyunları içinde bizim şampiyon olmamız zor” diye hüngürdedi. Ne var ki, “kendi camiasından bile gelen” tepkiler büyüyünce, iki gün bu defa çıkıp dedi ki; “Ben bu oyunu bozarım!..”

“Şeffaflık”, göreve gelir gelmez, gazete sayfalarına ve sosyal medyaya “haber sızdırmak” ve bir “ihbar furyasına sebep olmak” mıdır; cevabını aradığım soru, bu!..

Adamı yere göğe sığdırmaz, şişire şişire, “kendisini neredeyse dünyanın en büyük basket koçu sanması için” elimizden geleni ardımıza koymazsak, işte olacağı budur; O da kalkar Banvit maçında, hem de salonun ortasında, tribünlerdeki, TV başındaki onca seyircinin, onca rakip oyuncu, yönetici ve teknik adamın önünde “Fenerbahçe kaptanına tokat atar!..”

Sporun konuşulduğu, sporun tartışıldığı (Elbette ‘spor (!)’ derken, futbolu kastediyorum)” bir arkadaş sohbetinde, yüzüme ve onca insanın ortasında bir “olgun” spor adamının söylediklerinin “benim üslubumda özetidir” yazımın başlığı!..

Olağanüstü ve seçimli genel kuruldan önce kulise adları “başkan aday adayı” olarak düşenlerin ve konuşulanların “başkan adayı olarak” topu, “başkanlığa aday olan” başkan Dursun Özbek kadar etmediklerini, “tek tek ya da birkaçı bir araya gelip başkan adayı olamayarak” ortaya koydular. Üstelik de “gülünç bir bahane” ile; “Baskın seçim yapılacak, vaktimiz yok!..”

G.Saray’da seçimi Cengiz’in kazanacağını, ‘şah’ Özbek’in ‘mat’ olacağını yazan bir-iki isim vardı sadece…

Süleyman Demirel’in “Türkiye batıyormuş, ne diyorsunuz” diye soran gazetecilere, Rahmetli “Türkiye batmaz, kayık mı ki batsın” cevabını vermişti.

Bunca yılın “müzmin başkan adayları” neredeler; buharlaştılar mı; hayır hepsi “Armut pişsin, ağzıma düşsün” diye bekleşmeye devam ediyorlar...

Bizler “spor yazarı” isek, bizler “kulüpçü” değilsek, bizler spor yazarları olarak “sporunun evrensel suçları arasına giren ırkçılığı kalemimizden çıkarıp, çöpe atmak” durumunda isek, şimdi soracağımız soruya, “elimizi vicdanımızın üzerine koyarak” cevap vermemiz gerek!..

Hey gidi hey, bir Arda’nın Atletico Madrid’e gidiş, oynayış, sonra Barcelona’ya geçiş ve formasını giyiş günlerini hatırlayalım, bir de bugünlere bakalım; nereden nereye?..