Osman Ünlü

İnsanlığa hizmet, İslâma hizmet ile olur. İnsanlığa düşman olanlar, İslâmiyeti yok etmeye çalışmıştır. Saldırmalarının en tesîrlisi, Müslümanları aldatmak, içeriden yıkmak olmuştur.

Kullardaki üstün ve iyi sıfatlar, Allahü teâlânın lütfu ve ihsânıdır. Hayatımız, aklımız, ilmimiz, gücümüz, görmemiz, işitmemiz, söyleyebilmemiz, hep Ondandır...

Bir kimse; sevdikleri gibi inanıp, itâat etmez ve ibâdetlerde, onlara tam uymazsa, beğenmediği için uymamış ise, seviyorum demesinin yine faydası olmaz, onlarla birlikte olamaz.

"Tefsîr âlimlerinden bâzıları, Allahü teâlânın ipi, cemâat, birlik demektir dediler. Fırkalara ayrılmayınız emri, böyle olduğunu göstermektedir. Cemâat de, fıkıh ve ilim sâhipleridir."

İmâm-ı Beyhekî hazretleri buyurdu ki: "Müslümanlar bozulduğu zaman, bunlardan önce olanların doğru yoluna sarılmalısın! Bir kişi kalsan bile, o yoldan ayrılmamalısın!"

Müslümânların ayıplarını örtmek, gizli günâhlarını yaymamak ve kusurlarını affetmek çok sevaptır. Küçüklere, emri altında bulunanlara, fakirlere merhamet etmelidir. Kusurlarını yüzlerine vurmamalıdır.

Bir kimse, kendisine emanet edilen parayı, malı, izinsiz kullanamaz. Emanet edilen şey, ne olursa olsun, sâhibinden izinsiz kullanılacak olursa hıyanet olur, haramdır.

Danışmak, insanı pişman olmaktan koruyan bir kale gibidir. Meşveret olunacak kimsenin, insanların hâlini, zamanın ve memleketin şartlarını bilmesi lâzımdır. Buna siyaset bilgisi denir...

"Bir günlük yiyeceği olmayanın, bunu istemesi câiz olduğuna fetvâ verilmiştir. Takvâ ve azîmet ise, hiç istememektir. Ölüm ve hastalık tehlikesi gibi zarûret hâlinde, mubâh olur..."

Bir gün bir çocuk, Zünnûn-i Mısrî hazretlerinin yanına gelir ve; "Bana büyük miktarda para mîrâs kaldı. Bunu sizin hizmetinizde sarf etmek istiyorum" der.

Hazret-i Ömer halîfe iken, çocuğuna bayramlık elbisesi alacaktır. Ancak parası yoktur. Beytül-mâl (Hazine) emîninden gelecek ayın maaşına mahsuben borç ister!..

Yûsuf adında bir gezgin, Zünnûn-i Mısrî hazretlerine talebe olur ve bir sene sonra şöyle der: "Ey üstâd! Senin İsm-i âzamı bildiğini söylediler. Onu, benden iyi emânet edeceğin bir başka kimse yok!"

Allahü teâlâdan hayâ etmek, şehvetlerini, yani nefsin isteklerini terk etmekle olur. Hayâsı olan, Allahü teâlâdan korkar. Onun, râzı olmadığı işlerden ve sözlerden kaçınır...

"Nimetlerimin kıymetini bilir, şükrederseniz, yani emrettiğim gibi kullanırsanız, onları arttırırım. Kıymetlerini bilmez, bunları beğenmezseniz, elinizden alır, şiddetli azâb ederim."

Allahü teâlâ duâ edenleri, kendisine yönelenleri ve güvenenleri sever. Yapılacak her işte sebeplere yapışmalı ve o sebeplere güç, kuvvet, tesir vermesi için de O'na güvenmeli, tevekkül etmelidir.

"Allahü teâlâ, Zilhiccenin ilk on gününde yapılan ibâdetleri dahâ çok sever.

Ehl-i sünnet âlimlerini, evliyâyı ve kitaplarını hafife almak, uygunsuz sözler söylemek, onları reddetmek, kıymet vermemek, hürmet etmemek, çok tehlikelidir.

Tevekkül için, hem kuvvetli îmân, hem de kuvvetli kalb lâzımdır. Böylece, kalbinde şüphe kalmaz. İ'timâd ve râhatlık tam olmadıkça, tevekkül tam olmaz.

"Dinini başkalarının dünyâsı için satan ve bu yüzden Allahü teâlânın rahmetinden mahrum kalan kimseden daha câhili yoktur. Böyle kimse, hem dünyâda, hem de âhirette zavallıdır."

Tövbe, günâhı işlediğine pişman olmak, günâh işlemekten hemen vazgeçmek, bir daha yapmamaya karar vermektir. Hakîkî tövbesi yapılan günâh, muhakkak affolur...