Osman Ünlü

Âhirete giden herkes, bir pişmanlık duyacaktır. Dünyâ için kanaat olur, tevekkül olur ama âhiret için olmaz. Dünyâda pişmanlık ni'met, âhirette ise felâkettir...

Dînimizi öğrenmek ve öğretmek herkese farzdır. Bizden evvelkiler bize öğretmek için uğraşmasalardı, o gayreti göstermeselerdi, bugün biz Müslüman olamazdık...

Peygamber efendimizin ve Onun vârisleri olan müctehid âlimlerin bildirdiklerine, naklettiklerine inanmak, îmân edip kabul etmek lâzımdır...

İstiğfâr etmek; "estağfirullah" veyâ "estağfirullah min külli mâ kerihallah" demektir. Her günâhın affı için, kalb ile tövbe etmek, dil ile istiğfâr okumak ve beden ile kazâ etmek lâzımdır...

"Akıl ile anlaşılan şeyler, his organları ile anlaşılamaz. Peygamberlik makâmında anlaşılan şeyler de, akıl ile kavranamaz. Bunların, inanmaktan başka çâresi yoktur..."

Bir kimse, doğru sebebe yapışırsa, doğru netice, yanlış sebebe yapışırsa, yanlış netice alır. Sebebe yapışırken, doğru veya yanlış sebebi ayırmak da çok zordur!..

Yüzünü âhirete çeviren, yönünü ışığa dönen, karanlığı, gölgeyi arkada bırakır, işlerini aydınlıkta yapar. Böyle olan kimsenin, gizlisi, saklısı olmaz, içi dışı aynıdır...

Yakın akrâbayı, sâlih Müslümanları, arkadaşları ziyâret etmeli, gönüllerini, duâlarını almalıdır. Gönül almak ziyâreti çok sevâbtır...

İyi huylu olmak için ve iyi ahlâkını muhâfaza edebilmek için, sâlih kimselerle, iyi huylularla arkadaşlık etmelidir. İnsanın ahlâkı, arkadaşının huyu gibi olur.

Sâdık dost, arkadaş aramalı, böyle bir dost bulunca da ona gereken hürmeti, saygıyı göstermeli, kıymetini bilmeli, hizmette kusûr etmemelidir...

İnsan, Allahü teâlâya ne kadar yaklaşırsa, hem dünyâda hem âhirette mutlu olur. Ve bir insan da, Allahü teâlâdan ne kadar uzaklaşırsa, hem dünyâsı, hem de âhireti perişan olur...

Hazret-i Ömer buyurdu ki: "Yarın fakîr, muhtâç kalırsam hiç üzülmem. Zengin olmayı da, hiç düşünmem. Çünkü hangisinin benim için hayırlı olacağını bilmem..."

Allahü teâlâdan korkmalı, hiç kimsenin, hatasını, kusûrunu, büyük-küçük hiçbir günâhını arkasından söylememeli, açığa çıkarmamalıdır...

Her şey fâni, her şey geçicidir. Dertler, elemler, bütün sıkıntılar da geçicidir. Her gecenin bir sabahı, her sıkıntının da bir ferahlığı vardır. Sabretmek, ferahlamanın anahtarıdır...

Allahü teâlânın rızâsına niyet ederek, karşılık beklemeden muhtâç olanlara, hibe edilen mala, paraya ve her türlü iyilikte, ihsânda bulunmaya, Sadaka denir.

İmâm-ı Rabbânî hazretleri; "Îmânın olgun olması, yakînin çok olmasındandır. Kalb, Allahü teâlâya ne kadar çok yakın olursa, îmân ve yakîn de çok olur. Bedene bağlılık da, o kadar az olur" buyurmuştur.

İnsanın ilmi arttıkça, Allahü teâlâdan korkması da artar. Daha alçak gönüllü yani tevâzû sahibi olur. Tevâzusu artan kimse, artık kendisinden utanır hâle gelir...

Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: (Kişinin dini, arkadaşının dini gibidir, o halde kiminle arkadaş-lık edeceğinize çok dikkat edin!..)

Dargın olanların, bayramı veya başka bir günü beklemeyip, hemen barışması iyi olur. Allahü teâlâyı ve Peygamber efendimizi seven bir kimse, insanların kusûrlarına bakmaz, hoşgörülü olur...

Hayra, iyiliğe sebep olanlar, o hayrı işlemiş gibi sevâb alırlar. Fitneye, anarşiye, bid'ate, harâma sebep olmak ise, büyük günâhtır...