Osman Ünlü

Çocuklara îmân, Kur'ân ve Allahü teâlânın emirleri öğretilir ve yapmaya alıştırılırsa, din ve dünyâ saâdetine ererler. Bu saâdete anaları, babaları da ortak olur. Eğer bunlar öğretilmez ve alıştırılmazsa, bedbaht olurlar...

Nimetlere şükredilirse artacağı, şükredilmezse elden gideceği, Kur'ân-ı kerimde bildirilmektedir. Şükürden maksad ise; insanın aczini îtirâf edip, kulluğunu bilmesidir...

Günâhlar, niyetsiz veyâ iyi niyet ederek işlenirse, günâh olmaktan çıkmaz. (Ameller, niyete göre iyi veyâ kötü olur) hadîs-i şerîfi, tâatlara ve mubâhlara niyete göre sevâp verileceğini bildirmektedir...

Bütün ömrü îmân ile geçip, son günlerinde îmânı giden ve îmânsız olarak ölen bir kimse, kıyâmette îmânsızlar arasında olur. Bu sebeple, imân ile ölmek için, her gün duâ etmek lâzımdır...

Kendisini öven bir kimse, farkına varsın veya varmasın, başkasını kötülemekte, onu kötü bilmektedir. Çünkü övünmek, başkasını hakir, aşağı görmekten ileri gelir...

Âyet-i kerîme meâli: (Dünyâ malından, sarıldığınız, sakladığınız her şey, yanınızda kalmayacak, sizden ayrılacaktır! Ancak Allah rızâsı için yaptığınız iyilikler ve ibâdetler sizinle berâber kalacaktır!)

"Keyfine göre yaşa! Fakat bu yaşaman uzun sürmeyecek, bir gün elbette öleceksin. Gece gündüz düşündüğün, sımsıkı sarıldığın lezzetlerden elbette ayrılacaksın. Dünyânın nesini seversen sev, hepsine vedâ edeceksin!"

Ucub, kişinin kendini ve yaptığı ibâdetleri, iyilikleri beğenerek, bunlarla övünmesidir ki, kötü huylardandır. Ucub, insanı kibre sürükler, günâhlarını unutmaya sebep olur ve böylece de o kimsenin kalbi kararır...

İnsanlar, verdikleri sözlerini, taahhütlerini yerine getirdikleri ölçüde faziletli, ahlâklı, güvenilir olarak kabul edilmişlerdir. Başkalarından vefâ bekleyen kimsenin, önce kendisi vefâlı olması lazımdır...

Allahü teâlâ, hayırlı, iyi şeylerden râzıdır, beğenir. Şer olanlardan yâni kötülüklerden râzı değildir, beğenmez. Hayırlı, iyi işleri yapmak, şer yani kötü olan işlerden kaçmak, ahlâkı güzelleştirir...

En kıymetli ibâdet, insanlara yapılacak en büyük iyilik, İslâmiyetin öğrenilmesine, yapılmasına çalışmaktır. Hakiki iyilik, insanları azâb-ı ilâhiden yani Cehenneme gitmekten kurtarmaktır...

Münâkaşa; dostun dostluğunu giderir, düşmanın da düşmanlığını artırır. Nerden bakılırsa bakılsın münâkaşa, hep zarardır. Bunun için münâkaşa etmek, münâkaşaya girişmek, fayda kapılarını kapatır...

Günâh işleyince, hemen tövbe etmelidir. Gizli işlenen günâhın tövbesi gizli olur. Açık işlenmiş günâhın tövbesi açık olur. Tövbeyi geciktirmemelidir. Kirâmen kâtibîn melekleri, günâhı hemen yazmaz. Tövbe edilirse, hiç yazılmaz...

Kibir, hased, riyâ gibi haramlar, kalb ile yapılmaktadır. İmân etmek ve inkâr etmek de, kalb ile olmaktadır. Kalbde, inkâr pisliği ve diğer kötü huylar bulunduğu müddetçe, bu kalb temiz değildir ve hastadır...

İşimiz, mevkimiz, vazifemiz, bizlere asıl maksadı unutturmamalıdır! Asıl maksat, zengin olmak, şan şöhret sahibi olmak değil, ahireti kazanmaktır. Her an son nefes endişesi ile yaşamalıyız...

Güzel ahlâk, güler yüzlülük, cömertlik ve kimseyi üzmemek demektir. Güzel ahlâk, kimseye yük olmamak, fakat herkesin yükünü çekmektir. İnsanların sıkıntılarına katlanmak, güzel ahlâktır...

Mahlûklar içerisinde en âciz ve zayıf olan mahlûk, insandır. Bununla berâber, bu kadar mahlûk arasında, Allahü teâlânın emirlerine insan kadar isyân edip yüz çeviren mahlûk da yoktur...

Ölmemek için, yemek, içmek lâzım olduğu gibi, din düşmanlarına aldanmamak ve dinden çıkmamak için de, dînimizi, îmânımızı doğru olarak öğrenmemiz lâzımdır. Ecdâdımız böyle yapardı...

İnsanın, bedenini, malını hatta canını Allahü teâlânın yolunda fedâ edebilmesi kolay değildir. Dünyada iken, bu fedâkârlığı yapabilenlenler, hakiki bayrama ve sonsuz Cennet nimetlerine kavuşmaktadırlar...

"Ben sağ olduğum müddetçe Kur'an'ın kölesiyim/Ben Muhammed muhtarın yolunun tozuyum/Benim sözümden bundan başkasını kim naklederse/Ben ondan da bizarım, o sözlerden de bizarım."