Özcan Ünlü

Kitaptan uzak olduğu ve az kitap okuduğu söylenen Üstad Necip Fazıl Kısakürek (26 Mayıs 1904-25 Mayıs 1983), gerçekten okumaz mıydı?

Okuma yazma bilmeyen adamın birine, "Bu ayda kaç gün var?" diye sorulur. Adam, düşünür ve "Kusura bakma, ben buralı değilim!" der.

İnsan sanatla yükselir; toplumlar da... Edebiyatı va sanatı hayatın dışında tutanların 'gelişmişlik'lerini her gün gazete sayfalarında ve televizyon ekranlarında görüyoruz.

Benim ülkem, elinde bulunan hazine(ler)in kıymetini neden bilmez ve bu hazineleri neden kendi halkına dahi anlatamaz, tanıtamaz?

Bir okuyucum şöyle yazmış: "Sayın Ünlü, 'Dil mühim mesele' köşe yazınızı okudum. Yunus Emre'den şiir eklemenize sevindim. Acaba bize ne oldu ki İngilizce sözcüklerle güzel dilimizi kirletiyoruz?.."

Sayın Prof. Dr. Hayati Develi ile yaptığım röportaj, dün yayımlandı gazetede, belki gördünüz.

Yunusleyin söylesem ne yazar: Kastım budur şâra varam Feryâd-ı figân koparam... Feryat, figan koparmak değil elbette niyetim; çünkü, Mevlâna'nın "aşk" ve "ümid" ışığıyla yolunu aydınlatanların yanında, önünde veya arkasında yürümeyi görev bilmişiz başından beri...

Bu köşede yayımlanan son iki yazıma gelen üç okuyucu notunu sizlerle paylaşacağım ve -bugünlük- susacağım... Hatice Bayramoğlu:

"Mutluluk nedir?" sorusuna bir çırpıda verilecek cevaplar, dünyanın neresine giderseniz gidin, üç aşağı-beş yukarı aynıdır.

Okuyucularımın bir kısmı, "okuma meselesine kafayı neden bu kadar taktın?" diye soruyor. Haklılar...

Işık nedir? Bilgidir, hazinedir, sanattır, düşüncedir, bilimdir, simyadır, sinerjidir, enerjidir, kimyadır, olgunluktur, yetenektir, berekettir, adamlıktır...

Sayın Kadir Topbaş, Beyoğlu Belediye Başkanı iken, Bilgi Üniversitesi'nin Dolapdere Kampüsü'nde Üstad Necip Fazıl Kısakürek'i anma toplantısı düzenlemişti.

Erdoğan Aslıyüce'nin yeni kitabı, "Türkistan: İki Dünya Eşiği" isimli nefis kitabını elimden bırakamıyorum. Okuyorum, dönüp dönüp bir daha okuyorum...

Oryantalistlerin baktığı pencereden eski Türk geleneklerine ve Osmanlı'ya göz attığımızda görünen manzara şudur:

Ustam Erdem Beyazıt'ın gürül gürül akan "Aşk Risalesi" ile selamlamak istedim sabahı... Gece boyunca dilimde dolanıp duran "Aşkın bir adı da yorulmamaktır" dizesini belki onlarca defa söyledim söyledim söyledim...

Kurtuluş Savaşı ve sonrasındaki zafer, dünya tarihinde farklı bir yer tutar. Hemen öncesindeki Birinci Dünya Savaşı'nın tetiklediği ve ardından İkinci Dünya Savaşı'yla beslenen savaş havuzunda, sözünü ettiğim dönem gerçekten de, analizi ve alkışı hak eder bir ara kesittir.

Bu köşede, 16 Ocak 2006 tarihinde "Bahtiyar Vahapzade size kimi hatırlatıyor?" diye sormuştum. Cevap uzaktan, Samsun'dan geldi.

Kilometrelerce yükseğe çıkarak dünyaya bakın: Doğu'dan Batı'dan, Güney'den, Kuzey'den yükselen dumanlara... Kulağınızı verin çıkan bütün seslere: Kadın, çocuk, yaşlı ağlamalarına...

Bahtiyar Vahapzade'nin Türkiye'ye geleceği haberini alıyorum. Yıl, 1987... Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği (SSCB) -henüz- yıkılmamış...

Yarın bayram... Bizim kültürümüzde bayramlar, bayramı hak edenler için mübarektir; muazzam manalar taşır... Bayrama çıkan herkes kendini bahtiyar bilir, gönenir, mutlu olur, mutlu eder...