Prof. Dr. Ahmet Şimşirgil

16 Şubat 1459 büyük âlim ve mutasavvıf Akşemseddin hazretlerinin vefat yıl dönümü idi. Kültür bakanlığının ruhu bile duymadı. MEB ne yaptı onu da bilmiyorum.

Bu hafta başında HDP milletvekili Oya Ersoy, TBMM Genel Kurulunda eğitim sistemini eleştirirken İslam dinini, Müslümanları ve şanlı tarihimizi hedef aldı. Gerek sosyal mecralarda gerekse ulusal medyada kendisine yoğun bir şekilde tepki gösterildi.

Mübarek "üç aylar"a girmiş bulunuyoruz. Üç aylar ayrıca mübarek kandil gecelerini de barındıran aylardır. Dün gece Regaib kandilini idrak ettik... Cenab-ı Hak üç ayları milletimiz ve İslam âlemi için hayırlı eylesin.

​Uzun bir süredir ayrı kaldığım muhterem okuyucularıma kavuştuğum için Rabbime hamd ediyorum. "Covid" denilen illeti en ağır bir şekilde atlatanlardan oldum. Yakınlarımın verdiği bilgiye göre hayat ve ölüm çizgisi üzerinde epeyce yol almışım. Uyutulduğum için belki ben o kadar hissetmedim. Ancak uyandırıldığım günlerde o durumu idrak etmek de zor olmadı.

​Bugün gençlerimizin top peşinde koştukları gibi, Osmanlılar döneminde de ilim irfan peşinde koşarlardı. Onlar ya medresede idiler veya bir şeyhin dergâhında bulunurlardı. Canları Hak ile değilse kendilerini ölü sayarlardı.

Emîr Timur, Osmanlı Devleti’ne ağır bir darbe indirmişti. Anadolu beylikleri yeniden ihya olurken Osmanlı Devleti de dört parçaya bölünmüştü.

Pazar günü akşamı Mevlid Kandili... Sevgili Peygamberimizin dünyayı teşrif ettiği gece. Ne törenler tertip edilecek diye bakıyorum...

Bundan 113 sene önce, 5 Ekim 1908 günü Bosna Hersek’i Avusturya Macaristan İmparatorluğu tek taraflı bir kararla ilhak etmiş bulunuyordu.

Kanunî Sultan Süleyman Han döneminde Osmanlı ordusu dünyanın tek gücü hâline gelmişti. Mohaç’ta Avrupa destekli büyük Macar ordusunu iki saatte yok eden bu kudretli gücün karşısına Doğu'da ve Batı'da hiçbir devlet çıkamıyordu...

Ölüm cümle lezzetlere son veren ve dünya ile bağımızı kesen acı bir gerçektir. Ölüm, insanları birbirine yakınlaştırır. Ölümlerle sonlanan afetlerde millet birbirine sarılır.

Yazarımız izinde olduğundan bu hafta yazısını yayınlayamıyoruz. Okuyucularımıza duyururuz...

Türk milleti iki yüz yıldır geleceği üzerinde oynanan oyunları, başına geçirilen çuvalları iyi görmeli.

Afganistan dünya gündeminde. Ülke bir kez daha yeni bir dönemece girdi. Yorumcularımız günlerdir Afganistan’ı ve Taliban’ı konuşuyor. Taliban ilk olarak yirmi yıl önceki durumuyla tartışıldı. Kafa-kol kesen görüntülerle anıldı. Şeriat korkusu pompalandı.

Geçen hafta Cuma Divanı adlı köşemde işlediğim konu ile ilgili olarak “Mil-Diyanet Sen” Başkanı Celaleddin Gül sosyal medyada bir açıklama yapmış. Üyelerine de, elinizden geldiği kadar paylaşın, diyerek destekte bulunmalarını istemiş. Aslında zırva tevil götürmez sözüne uygun olarak yazısı muhatap alınacak, açıklaması değer verilecek bir durumda değildi. Zaten pek çok okuyucu da yorumlarında bunu belirtmişti. Ancak hazindir ki anlı şanlı profesörleri dahi yazılarıma aynı üslupla karşı çıktıkları için kısa açıklamalar yapmak şart oldu diye düşünüyorum.

Henüz 14-15 yaşlarındayım. İmam Hatip lisesine gidiyorum. Cuma namazını genelde Kemal Dede Camii’nde kılıyorduk. Yaşlı ve çok sevilen bir imam hatibi vardı. Bazen cuma namazında cemaati şöyle uyarırdı:

Pandemi öncesinde Almanya’ya sık sık kitap fuarı için gidiyordum. Bir defasında gençler programdan sonra çevremi sardılar. Beni beş dakika diyerek bir sohbete davet ettiler. Biliyordum ki o beş dakikanın bana faturası en az iki saat olacaktı. Bu itibarla kendilerine ayakta beş dakikalık bir sohbet yaptım ve “tamam sohbetimiz bitti” dedim. Eh bir şey de söyleyemediler tabii.

Geçen hafta zuhr-i âhir namazını kaleme aldım. Türkiye’nin hemen her yerinden mailime ve telefonuma yüzlerce tebrik mesajı geldi. Sosyal medyada büyük destek geldi. Gerçekten dinimiz üzerinde yapılan değişikliklerden artık milletimize gına gelmiş durumda. Bu işin içinde Diyanet olunca, üzüntü daha da büyük oluyor.

Kıymetli dostum Ebubekir Sofuoğlu Bey her cuma günü sosyal medyada şöyle sesleniyor:

2010 yılında talebelerime bir söz söylemiştim: “Evladım asker darbe yapsa iki veya üç sene sonra yerini sivil siyasete bırakır ve kışlasına çekilir. Fakat bu defa gelenler 100 sene bırakmazlar. Dikkatli olunuz!..”

Osmanlı padişahları anlatılmak istendiği zaman akla daha çok savaşlar, büyük mücadeleler, yönetim, idare, siyaset ve nihayetinde şahsiyet yapıları gelir.