Prof. Dr. Çağrı Erhan

Baas rejiminin bir askerî operasyonla devrilmesinden söz edildiğinde akla ilk gelen soru, bu operasyonu kimin yapacağı. Türkiye'nin tek başına böyle bir eyleme girişmesi mümkün değil. Dışarıdan bir müdahale ihtimali gerçekçi değil.

Fransa seçimi kıran kırana geçeceğe benziyor. Adayların Müslümanlar üzerinden yürüttüğü tartışmaların dozu arttıkça, İslam düşmanlığı yükselebilir.

İslam İşbirliği Teşkilatı'na üye devletlerin düşünce kuruluşlarının üçüncü forumu Azerbaycan'ın başkenti Bakü'de yapıldı.

AB'yi derinden sarsan küresel ekonomik kriz sebebiyle ilişkilerdeki tıkanıklığı giderecek çözümlerin tartışılacağı bir temas platformu oluşturulamadı. Diğer sebepler ise; Almanya ve Fransa'nın Türkiye'nin üyeliğine soğuk bakması; Orta Doğu'daki gelişmelerin AB'yle ilişkileri gündemden düşürmesi...

Her oyuncu gibi, Orta Doğu'da Türkiye'nin hedefleri var. Ancak her adım dikkatli atılmalı. Akılcı davranırsak gerçek kazanan biz oluruz.

Çeşitli örnekler göstermektedir ki, eğer Türkiye gerçekten engellemek isterse İsrail'in ne kapıdan ne de bacadan girerek, NATO'nun herhangi bir faaliyetinde yer almasının imkânı yoktur.

BM baştan aşağı yenilenmezse, Suriye'de ve dünyada daha çok zulüm ve adaletsizlik olacaktır.

Eğer gerçekten Türkiye arşivleri araştırmacılara açıksa; eğer gerçekten bu konunun bundan böyle her yıl temcit pilavı gibi Türkiye'yi meşgul etmesi istenmiyorsa, yapılması gereken bir an önce Uluslararası Adalet Divanı'na başvurmaktır.

Avrupa devletlerinden Andorra'nın iki prensinden biri olan Sarkozy, bir "Frank" olmamasına rağmen Frank'ların ülkesini yönetiyor. Şimdilik Ermeni oylarına yönelen Sarkozy'nin asıl hedefi Türkiye'yi AB ile müzakere masasından kaldırmak.

Rauf Denktaş'ı bugün uğurluyoruz. Ardından yazılan "küçük ülkenin büyük lideri" şeklindeki nitelemeler dikkati çekmekteydi. Belki de, "büyük davanın, unutulmaz kahramanı" demek lazımdır.

Türkiye'nin NATO'ya üye olmaya davet edilmesinin Türk askerinin Kore'deki kahramanlıklarla uzaktan yakından bir ilgisi yoktur. Türkiye'nin NATO'ya katılmaya çağrılmasının en önemli sebebi ABD'nin askerî stratejisindeki değişikliktir.

ABD, Irak'tan askerlerini çekmiş olsa dahi, hayati çıkarlarını korumak adına bölgedeki üsleri kullanmaya devam edecek... Kendisine dost ülkeleri silahlandıran ABD, İran'la muhtemel bir çatışma halinde Körfez ülkelerini de devreye sokacak.

Başta Ermeni meselesi olmak üzere, Doğu Akdeniz'deki enerji kaynakları, Suriye ile yaşanan sıkıntılı dönem, İran'a müdahale olursa Türkiye'nin ne yapacağı, İsrail bilmecesi ve AB üyeliği bu yıl olduğu gibi 2012'de de en önemli konular olacak

Sarkozy, 500 bin Ermeni asıllı Fransız'ın oylarını alabilmek için "Ermeni soykırımının inkârını suç sayan" tasarının kabulü için çaba gösteriyor. Tasarı kabul edilirse 20 ülke karşısında nasıl davrandıysa Türkiye yine aynı şeyleri yapacak.

Avrupa Birliği'nde bu defa yaşanan krizin, hiç olmadığı kadar derin bir güven bunalımına yol açtığını ve fırtınalı dönemi atlatabilse bile, siyasal bütünleşme hedefine ulaşmasının uzak bir hayal olduğunu söylemek herhalde abartı değildir.

Önümüzdeki yıl üç önemli ülkede devlet başkanlığı seçimleri yapılacak. 4 Mart 2012'de Rusya Federasyonu'ndaki seçimi, 22 Nisan'da (ikinci tur 6 Mayıs'ta) Fransa'da, 6 Kasım'da ise ABD'de yapılacak seçimler takip edecek.

AB Bakanlığı tarafından yürütülen "İllerimiz AB'ye Hazırlanıyor" programları, ilk etapta 25 ilimizde gerçekleştiriliyor. Bu illerde kurulan AB birimleri, bugüne kadar şahit olmadığımız bir yoğunlukla, AB fonlarından istifade etmek için projeler hazırlıyor.

Dersim tartışmasında Başbakan Erdoğan'ın "arşivlerde bu konuyla ilgili çok önemli belgeler" olduğunu söylemesiyle, farklı bir boyuta taşındı... Çağdaş bir devlette üzerinden 73 yıl geçmiş bir olay tartışılırken belgeler kullanılır...

Diplomatik Muhakeme sayfasını takip eden okuyucularımız, elektronik posta yoluyla çok sayıda soru yöneltiyor. Bugün, en çok merak edilen konuları beş başlık altında toplayarak cevaplandırmaya çalışacağım. Okuyucularımız daha çok güncel uluslararası ve bölgesel gelişmelere ilgi duyuyor. Böyle olunca da, Suriye, İran, Kıbrıs ve İsrail'le ilgili sorular yoğunluk kazanıyor.

Bu hikâyenin birçok yönü fazlaca acayip değil mi? 6 ton altının İsviçre'ye nasıl taşınmış olduğu sorusunu bir kenara bırakayım da, bugüne kadar pek fazla kişinin sormadığı, sormaya cesaret edemediği soruyu sorayım: "Bu 800 bin Osmanlı altınının kaynağı nedir?"