Prof. Dr. Ekrem Buğra Ekinci

Sultan III. Selim’i öldüren katiller, Veliahd Şehzade Mahmud’u öldürmeye geldiklerinde, karşılarına dikilmiş cesur bir kadın buldular. Bu hanım, tek başına cesaretiyle tarihin gidişini değiştirmiştir...

Osmanlılar zamanında trenler, Medine’ye yanaşırken gürültü çıkararak Resûlullah’ı rahatsız etmemek için yavaşlar, üstelik raylara da keçe döşenirdi...

Mısır fethinden dönerken, câmi hatibinin kendisini Hâkimü’l-Haremeyn diye anması üzerine, cemaatte bulunan Yavuz Sultan Selim itiraz ederek Hâdimü’l-Haremeyn diye tashih buyurmuştu...

Osmanlı şehirlerinin meydanlarını süsleyen çeşmeler, âdeta birer sanat âbidesidir. Topkapı Sarayı önündeki Sultan Ahmed Çeşmesi için ecnebiler, “Bunu cam fanus içine almak lâzım” demiştir.

*Kabristanlar yurdun tapusu; mezar taşları da mazinin şahitleridir. Böyleyken bizde nice tarihî mezarlıklar park, depo, gazino yapılmış; insanlar üzerinde tepinmiştir...

Osmanlı ülkesinde şeker kamışı yetiştirilirdi. Çok sayıda şeker fabrikasında da şekere dönüştürülür; hatta ihraç edilirdi. Pahalıydı, ama vardı. Demek ki “Şeker bile üretemeyen Osmanlı’yla övünüyorlar” sözü gerçek değildir.

İrlanda’nın Drogheda futbol kulübünün armasındaki ay-yıldız görenleri şaşırtıyor. Bunun, 1847 senesine dek uzanan enteresan bir hikâyesi vardır...

İstanbul’daki tıp fakültesine Avrupa’nın dudak büktüğünü duyan Sultan Abdülmecid, 1847 yılında mezunları, Viyana’ya gönderdi. Buradaki meşhur hocaların huzurunda açık bitirme imtihanlarına girerek yüksek muvaffakiyet kazandılar. Böylece Osmanlı tabiplerinin, Avrupa ayarında tahsil gördüğü ispatlanmış oldu.

Kurban ibâdeti, hemen her cemiyette ve dinde vardır. Eski Türkler de hem Allah yolunda, hem şeytanın şerrinden korunmak için, hem de atalarının ruhu için kurban keserlerdi.

Fâtih Sultan Mehmet ile başlayan Garb’ın Şark hayranlığı, 1721’de Osmanlı sefirinin Paris’i büyüleyen ziyaretinden sonra artarak devam etti. Sanattan mimariye, kıyafetten yiyeceklere kadar geniş bir sahada tesirini gösterdi.

Bugün Türkiye’de bakanlar kurulunda sağır-dilsiz memurlar vazife yaparlar. Bunun sebebi, elbette devlet işlerindeki gizliliğin muhafazası endişesidir. Bu usulün eskiye giden bir mazisi vardır...

Cehennem sıcakları geliyor… Yüzyılın en sıcak günleri kapıda… Çöl sıcaklarına hazırlanın… Kavrulacağız… Yanacağız… Son zamanlarda yaz günleri hep bu dehşet sloganları, felâket senaryoları ile gelip geçiyor. Kim ne derse desin, yine devran döner...

Osmanlı Devleti’nde nikâhların da, boşanmaların da kaydı tutulurdu. Nikâh, aynı zamanda ibâdet sayıldığı için hep din adamları tarafından kıyılmıştır.

Sultan V. Murad’ın kızı Fehime Sultan, ibretli bir hayat yaşadı. Ömrünü gurbette sefalet içinde tamamladı.

Bolşeviklerden kaçan Çarlık bakiyesi, kapağı İstanbul’a güç atmıştı. Aralarında çarın yaverlerinden, meşhur artistlere; profesörlerden, iş adamlarına kadar kimler yoktu ki…

Patlıcan mevsimi, yangınların da habercisidir. Hatta bir zamanlar gazetelerde “Patlıcan mevsimi geldi. Hanımlar yangına dikkat!” diye ikazlar çıkardı. Yangın, eskilerin en korktuğu âfetlerdendir. Sadece can ve mal kaybına sebep olmakla kalmaz. Tarihimize ait nice kitaplar, vesikalar, sanat eserleri yangınlarda kaybolmuştur. Değdiğini yok eden ateşe ne dayanır…

15 Temmuz 2017, FETÖ’nün ordudaki komitacılarla el ele vererek giriştiği darbe teşebbüsünün yıl dönümüdür. Önceki darbelerden farklı olarak halkın demokrasiye sahip çıktığı bu hareket, şükür ki, boşa çıkmıştır.

İnsanlığın yaratılışından beri, yer sarsıntısı insanların en büyük korkularından birisi olmuş. Şehirler, köyler, depremlerle yıkılmış; yeniden kurulmuş...

Herkes çocukluğunda yaşadığı bayramların şimdikinden daha güzel olduğunu söylüyor. Eskiden tatlılar daha tatlıymış… Gezilen yerler daha güzelmiş… İnsanlar daha samimiymiş... Hayat, bayram gibiymiş… Pek çok kişiye masal gibi gelen bu sözlerde hakikat payı yok değil…

Sultan III. Selim, ramazan ayında cuma gecelerini Eyüp sırtlarındaki Kaşgarî Dergâhı’nda geçirirdi. Tekkenin son şeyhi Seyyid Abdülhakîm Arvâsî hazretleri zamanından da renkli hatıralar kalmıştır...