Prof. Dr. Mehmet Şahin

Son günlerde yaşanan ve kamuoyunu ciddi şekilde meşgul eden olaylara baktığımızda olağan dışı gelişmelerin işaretleri verilmiş gibi bir hava seziliyor. Neredeyse yaşanan her olay, önüne arkasına bakılmadan hızlı bir şekilde sosyal medya üzerinden kaos çıkarmaya yönelik kullanılmaya çalışılıyor.

Tunus Cumhurbaşkanı Kays Said, "Ülkenin içinde bulunduğu olağanüstü şartları” bahane ederek parlamentoyu askıya aldığını, hükûmeti feshettiğini, milletvekillerinin dokunulmazlığının kaldırıldığı ve tüm yetkileri elinde topladığını açıkladı. Ayrıca mevcut Başbakan Hişam el-Meşişi'yi görevden aldığını, onun yerine atayacağı bir başbakanla yürütmeyi devralacağını bildirdi. Maalesef, Tunus Cumhurbaşkanının bu açılmasının siyasi literatürde bir karşılığı var. O da; darbedir.

ABD merkezli Chrest Foundation isimli vakfın Türkiye’deki bazı basın-yayın kuruluşlarını desteklediğinin ortaya çıkması tartışmalara neden oldu.

Millet İttifakı’nın ilan edilen üyeleri CHP ve İyi Parti, 2019 yerel seçimlerinde olduğu gibi HDP ile yaptıkları “Güç Birliği”ni sürdürme niyetindeler.

Perşembe günü, 15 Temmuz hain darbe girişimi ve buna karşı verilen millî direnişin beşinci yıl dönümüydü. Darbelerden ve darbecilerden çok çekmiş bir millet olarak darbelerin her yönüyle anlatılması ve anlaşılması için çaba harcanması gerekirken içinde siyasi partilerin de olduğu bazı kesimler hiç 15 Temmuz hain kanlı darbe girişimi yaşanmamış ve bunlara karşı şanlı bir karşı çıkış olmamış gibi davranmaya devam ettiler.

Bir gün sonra, 15 Temmuz 2016 tarihindeki kanlı darbe girişiminin üzerinden tam beş yıl geçmiş olacak. Geçen bu süre zarfında kimlerin darbe konusunda nasıl tavır aldığını veya almadığını görmüş olduk.

Son günlerde CHP etrafından gelen açıklamalar ve yorumlara baktığımızda, Kılıçdaroğlu ve ekibi için önemli olanın partiyi elde tutmak olduğu rahatlıkla görülüyor.

Katar zaman zaman bir şekilde ülke gündemine getiriliyor. Özellikle muhalefet partilerinin ve muhalif kesimlerin Katar alerjisi, garip ötesi sözlerin söylenmesine ve yorumların yapılmasına neden oluyor. Üniversite giriş sınavındaki soruların zorluğu bile Katar’a bağlanabiliyor.

Amerika Birleşik Devletleri ve NATO’nun yirmi yıl sonra Afganistan’dan çıkma kararı almaları, dikkatlerin tekrar Afganistan’a çevrilmesine sebep oldu.

İster siyasi partiler isterse destekçileri bazında olsun muhalif çevrelerde garip bir ruh hâli yerleşmiş gibi gözüküyor. Bir şeyi değerlendirirken iyi veya kötü, doğru veya yanlışın önemi yok.

ABD’de, Türkiye düşmanı olan kötücül bir grup bir araya gelerek “Türk Demokrasi Projesi” (Turkish Democracy Project) adı altında bir dernek kurmuşlar.

Türkiye yoğun bir diplomasi trafiğiyle uğraşırken İran yeni cumhurbaşkanını seçti.

Son bir hafta içinde baş döndüren bir diplomasi trafiğine şahit olduk. Neredeyse dış politika gündemimizi meşgul eden önemli başlıkları kiminle görüşmemiz gerekiyorsa onlarla görüşme gerçekleştirildi.

Soğuk Savaş’ın başlangıç yıllarında kurulan NATO’nun liderler zirveleri her zaman önemli olmuştur. Hem üye ülkeler arasındaki dayanışmanın güçlendirilmesi hem de dünyadaki gelişmelere göre örgütün kendini yeni sürece uyarlaması, konsept değişikliğine gitmesi dikkatle takip edilegelmiştir.

14 Haziran Pazartesi Brüksel’de yapılacak olan NATO Liderler Zirvesi yaklaştıkça Türkiye-ABD ilişkileri ve Erdoğan-Biden görüşmesi sadece Türkiye’de değil, başta ABD olmak üzere önde gelen ülkelerin siyasi gündemini meşgul etmeye devam ediyor. Bu konuda sorular soruluyor, açıklamalar yapılıyor, programlar düzenleniyor.

Pazar günü Afyonkarahisar’ın Sinanpaşa ilçesinin Güney beldesinde belediye başkanlığı için seçim vardı. Seçimi MHP’nin de desteklediği AK Parti adayı Erol Karabacak %63.9 oyla kazandı. Resmî olmayan sonuçlara göre partiler arasındaki oy dağılımı aşağıdaki gibi gerçekleşti.

Petrol ve doğalgaz konusunda neredeyse tamamen dışa bağımlı olan Türkiye’de son bir yıl içinde enerji rezervi hakkında sık sık müjdeli haberler gelmeye başladı.

Covid-19’un dünyaya yayılması sadece sağlık sistemini değil ulusal ve uluslararası gelişmeleri de tartışmaya açtı. Bu bağlamda ilk tartışılan konuların başında uluslararası sistem/düzen ve ulus devletlerin fonksiyonları oldu. Bu durumun ortaya çıkmasındaki ana neden; “sorunun küresel ama mücadelenin ulusal çapta ele alınmasıdır.” Virüs sınır, etnik yapı, din, mezhep, renk ve coğrafya tanımamasına rağmen her devlet kendi başının çaresine bakmaya başladı.

Orta Doğu’da Osmanlı barışı bozulduktan sonra toplumsal ve siyasal düzen bir türlü tam olarak sağlanamadı. Bölgede süregelen istikrarsızlığın nedenleri uzmanlar tarafından hep tartışıldı. Ortak nedenler ileri sürülürken farklı nedenlere de dikkat çekildi. Genelde, bölgedeki sorunların kaynağı olarak etnik, dinî/mezhepsel farklılıklar, kaynak laneti, dış güçlerin müdahaleleri, İsrail-Filistin meselesi gibi kronik sorunlar gibi başlıklar öne çıktı.

Tam olarak hangi partilerden oluştuğu belli olmayan “Millet İttifakı”nda aday ve model arayışları devam ediyor. Bir taraftan “adayımız ortaklarla belirlenecek” denirken, diğer taraftan muhtemel adaylar hem partileri içinde hem de ittifak içinde ön almak için hamle üstüne hamle yapıyorlar.