Prof. Dr. Ramazan Ayvallı

Tâhâ-i Hakkârî, büyüklük ve olgunluk hallerine sâhip, zekâ, istidâd, vakâr ve heybeti ile herkesin dikkatini çeken bir şahsiyetti...

Bütün âlim ve velîlerin hedefleri, malum olduğu üzere, cemiyette kâmil insanlar meydâna getirmektir...

Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) îmândan sonra en kıymetli işin, kalplere sürûr vermek olduğunu beyân buyurmuştur...

Bizim dînimiz, târîhimiz, kültür ve medeniyetimizde eğitimden maksat "iyi insan", yani "insân-ı kâmil" meydâna getirmektir...

"Üç Aylar"ın yani "Recebü'l-ferd", "Şa'bânü'l-muazzam" ve "Ramazânü'l-mübârek" aylarının, İslam dininde özel yerleri vardır...

Bütün saâdetlerin başı, Sevgili Peygamberimiz Muhammed aleyhisselâmı tanımak, sevmek, O'na îmân etmek, tâbi ve teslîm olmaktır...

Zübde "çekirdek, öz" anlamındadır. "Âlem" de bilindiği gibi "kâinât" demektir. Bu tamlama ise, "kâinâtın özü" anlamında kullanılmaktadır.

Bütün insanların en şereflisi, Kâinâtın Efendisi, başlarımızın tâcı, gönüllerimizin ilâcı, iki cihânın güneşi, Muhammed aleyhisselâmdır...

İnsanların birbirlerinden üstün olmaları, mâlla-mülkle, güçle-kuvvetle, ırkla ve benzerleriyle değil; îmân, takvâ, ilim ve edepledir...

Şerefle/onurla yaşamak, her insanın hem hakkı, hem de vazîfesidir. İnsan onuru/şerefi, gündelik hayâtın bir parçasıdır...

Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: "Cömert olun ki, Allahü teâlâ da size cömertlik etsin! İyi bilin ki cimrilik küfürdendir, küfrün yeri de Cehennemdir."

İmâm-ı Rabbânî hazretleri buyurdu ki: "Kerem ve ihsân sâhiblerinin âdeti, îsâr etmektir. Resûlullah'ın Eshâbının hâli cömertlikten de öte, îsâr idi!.."

Ana, baba ve dedelerden, çocuklardan ve torunlardan başka olan yakınlara akrabâ denir. Hısım, kadın tarafından akrabâlık demektir.

Mahrem, nikâh düşmeyen, evlenilmesi harâm olan demektir. Hala, teyze gibi kadınlara mahrem denir. Nâ-mahrem, yabancı, nikâh düşen demektir...

Bugün, nesepten [soydan] olan ve evlenilmesi erkeğe câiz olmayan yedi akrabâdan [erkeğe mahrem olan kadınlar] bahsedeceğiz...

"Bir kadının sütünü içen bebek, onun süt çocuğu olur. Bu kadının sütünü emen bütün çocuklarla da sütkardeş olur..."

Yaşları bizden ileride olan, tanıdığımız-tanımadığımız bütün büyüklerimize karşı hürmet etmek, saygı göstermek dînî, millî ve insânî bir görevdir...

Toplumların temelinde harçları bulunan yaşlılara saygı göstermek, her şeyden önce dînî, insânî ve vicdânî bir görevdir...

Yûnus Emre 13. yüzyılda yaşamış olan bir tasavvuf şâiridir. Eskişehir-Sarıköy (bugünkü ismi Yûnus Emre)'de vefât etmiştir...

Bir cemiyette, toplumda huzûrun temîn edilmesinde hürmetin, saygının ve sevginin büyük bir yeri vardır.