Ragıp Karadayı

Halk arasında bir “replik” hâlini alan “Türkiye’de Almancı, Almanya’da yabancı…” klişesine muhatap oldular.

Son asırda yaşanan en kapsamlı Türk göçü, 1960’lı senelerde başlayıp hâlâ devam eden Avrupa’ya olan uzun ve tarihî yolculuktur.

Annemle babamı birbirine çok yakıştırırlarmış. Kaderde olunca da askere gitmeden söz kesilmiş, dönüşte de evlenmişler.

İnsanlar, dünyaya meylettikçe sıkıntıdan kurtulamaz, çünkü dünya, sıkıntı yeridir...

Babam Erzurum’un bir dağ köyünde dünyaya gelmiş. Bizim oraların halkına malumunuz “DADAŞ” diyorlar. 

Bahçeden içeriye bakan parmaklıklara dayanmış Doktor Nefise Hanım hiçbir şey olmamış gibi gülümsüyordu hâlâ. 

"Bütün sıkıntılarımızın sebebi hep bu anı yakalayabilmek içindi Jale’m. Sabrettik gecemiz, gündüz gibi oldu çok şükür..."

“Madem her şey burada ortaya çıktı, eksik yanlar kalmasın; benim de anlatacağım sırlarım var! Onları da anlatayım."

"Hakkımda yanlış hükümler veren insanların sıkıntılarına çok katlandım. İnsanlardan fiziken uzak kalmasam da ruhen yakın değildim."

Zamanla her şey yoluna girmiş, en iyi şekli bulmuştu elhamdülillah. Bundan daha güzel bir netice olamazdı...

"Ne öyle dalıp dalıp gidiyorsun?"

"Sen bana dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin."

Hürmetin, muhabbetin, hüsn-ü zannın yani hoşgörünün yerini; kin, nefret, kavga aldı… Saymakla bitecek gibi değil menfilikler.

“Birisi bizi incittiğinde, o acı hatırayı kumun üstüne yazmalıyız. Ta ki affedicilik rüzgârları onu kolayca silebilsin..."

O “Hızlı yaşa, genç öl!” diyerek ortalığı inlettiğimiz BİTİRİMLER dönemimizi hatırlamak dahi istemiyordum. 

Ben hiç kimseye yük olmadım, olmam da evvel Allah!.. Başkaları gelip beni zorluyor. O da imtihanım!

"Bunları öyle kalpten söylüyorum ki ancak benim hissettiklerimi hisseden ne demek istediğini anlayabilir..."

Sen aklına geleni deftere yazıyorsun ben ise kalbime… Oku bakalım ne yazmışsın?

Tanju ile aylar sonra yepyeni bir mekânda, hasret ve muhabbet dolu olarak bulunmak aklımı başımdan hepten alıp götürmüştü.

Akıllı insan için tercihler çok açık bellidir. Tercih ettikten sonra da “ah vah!” etmenin hiçbir faydası yoktur.