Ragıp Karadayı

Tanju’nun mektubuna cevap yazmalıydım. Öyle bir cevap olmalıydı ki onun gibi suret-i haktan görünmeliydim.

“Biliyor musunuz gençler, bugün Allah’a duâ ettim Jale’nin dizlerini iyileştirmesi ve keyifle gezmek için…”

Bir gün yine geç saatlerde gelmiştim. Zavallı anneciğim köşe bucak beni takip ediyordu...

Anneciğim bir gün demişti ki: “Utanma hissi bir kadına en çok yakışan rütbedir, nişandır, zenginlik, makam ve mevkidir…”

Pencereme dönünce yine o karanlık göğe ve bebeği olmayan dolunaya dalıyor gözlerim. Dondurucu soğuk içimi ürpertiyor.

İnsanlar için mühim olmayan ama benim için çok mantıklı sebeplere dayanan iç dünyamla yüzleştim.

Asıl üzerinde düşündüğüm baygınlık geçirecek kadar fenalaşmamın altında yatan sebepleri tam anlayabilmekti.

Hemşire çıktıktan sonra Tanju’nun getirdiği kitaplardan birini aldım. Bej rengi kapağın üstüne büyük puntolarla “William Shakespeare” yazılıydı.

Kafam baygınlıktan mı, uykusuzluktan mı, yoksa aldığım ilaçların ve serumun tesirinden mi nedir fena zonkluyordu.

"Çok ısrar etmeme rağmen refakatçi kabul etmediklerinden eve dönmeye mecbur oldum..."

"Sabah viziteye gelen doktorunuz daha detaylı malumat verir. Ama korkulacak bir durum olmadığını bilin yeter..."

Bütün zihnimi zorlayarak anlamaya çalıştım. En son kaldırımda yürüdüğüm o tozpembe sahne gözümün önünde canlandı.

Parası olan kadın, erkeğe ihtiyaç hissetmemeye başladı... Oysaki parası varken de bir kadının bir erkeğe ihtiyacı vardı...

Daha düne kadar bırakın tanımadıklarından, akrabalarından bile sesini saklayan hanım efendilerimizin kahkahaları sokaklarda yankılanır oldu.

Tanju, Bir gün düşük pantolonlu, ertesi günü yırtık pırtık, geçenlerde yeni dövmeler yaptırmış olarak karşıma çıktı.

Yakın, orta vade, uzak hesapları olan emperyalist birileri, milletimize topyekûn harp ilan etmişti. Gizli açık düşmanlık ediyorlardı. 

Kiminin başından bir ulu sevdadır gelir geçer, kiminin başında kara gün kararıp öyle çöreklenir üzerine kalır.

Deliliğimden geç uyanıp kendime geldiğimden beri etrafımda olup bitenlerin muhasebesini yapıyorum artık.

Ruh hâlimi izah edebileceğim kelimeleri bulmam kolay olmuyor. Kelimeler az olsa da derdim çok! Hangi birini sıralayayım, bilemiyorum?

Birtakım uyulması lazım gelen esaslar olmazsa cemiyet hayatı ve dolayısıyla millet de kalmazdı ortada, hepten “sürü” olur çıkardık.