Ragıp Karadayı

Lütfü Hoca: "Askerden henüz yeni gelmiştim. Evlendirilmem düşünülüyordu. Düğün için para lazımdı..."

Verintap’taki; “her akşam bir eve” diye başladıkları sohbetler zinciri devam ediyordu. Sıra Yunus Güneş Çavuşlardaydı...

​"Herkese bilhassa hanımlarımıza da iyiliği sayarak değil saçarak yapmalıyız ki iyi bir Müslüman olalım..."

​"İyilikler kaybolmaz Cafer Ağa. Cenâb-ı Allah’ın en sevdiği fiillerimizin başında yine onun kullarını sevindirmek var..."

​"Hocam o arkadaşlar çok haklıymış. Ben de ölsem kimseden bir şey isteyemem. Başımdan çok geçti benzer hadiseler..."

"Güneş tepemizde... Keçesorlular müsaade isteyip evlerine gidince ben de uzaktan Kâmil Baba’nın türbesine yöneldim..."

Lütfü Hoca, kardeşi de gelmişken onun şahit olduğu bir hadiseyi anlatmayı planlamıştı bu akşam ziyafetinde.

​Gözlerinin bir çift yağız atlı gibi ufuk hattına doğru gönül rahatlığıyla koşturabildiği bir yerdi Verintap...

​"Manevi cilveler efendim. O deryaya girersek kulaç atamayız, boğulur gideriz. Efem’in bir ilahisini gecenin hediyesi olarak okuyayım..."

​"Eğer öyle yapmasaydınız; silahlanıp gelecek bizim köyü, yaylayı basacaklar, şu veya bu şekilde intikamlarını alacaklardı..."

​"Mübarek Efe hazretlerinin eline benzettiğim bir el geldi yaralı bacağımı sığadı, kayboldu. Ne ağrım sızım kaldı, ne de kan akışı."

​"Soba yeni tutuşturulmuştu. Üzerine, su dolu bir güğüm koydum. Sabah namazına kalkınca ılık su hazır olsun diye düşünüyordum!.."

Bizim hanım, talebelerin ekmeklerini pişirir, yemeklerini yapar, elbiselerini yıkardı. Kendi evlatlarımızdan ayırt etmezdik.

Keçesor’daki hadiseyi duymayan yoktu ama herkes bir şeyler ilave etmiş veya eksiltmiş, farklı taraflara çekilmişti iş...

​Bu kış akşamında Ayşe yengenin kartol hıngeli bol tereyağlı yenildi. Alvarlı Efe ilahilerinin biri bitip diğeri başlıyordu...

Adam boyu kar yığılı sokak aralarından geçerken gözüne fılik papaklı adamlar, ucu bulutlara yükselecekmiş gibi tüten bacalar takılıyordu.

Köyde kış, ne yaparsan yap yarı yarıya donmak demekti. Lütfü Hoca, mevsim ayırımı yapmasa da oldum olası soğuktan korkardı.

Helâlleşip cemaat dağılırken Haydar Ağa; yarın akşam böyle herkesi, firesiz beklediğini bir daha hatırlattı...

​Akıl gönül sultanını bulana kadar, bulduktan sonra kenara çekilmezse ona akıl demiyorlar Mübarekler...

​"O büyüklerde zerre kadar dünya muhabbeti yoktur, rahatlarını, keyiflerini düşünmezler asla..."