Ragıp Karadayı

"Oğul, insan bozulursa, işte bunun çaresi yoktur! Korkumuz, derdimiz, üzüntümüz de budur…"

"Cenâb-ı Allah, hepimizi hem iyi insanlardan eylesin, hem de iyilerle..."

Olup bitenleri merakla seyrediyordum... Adam muzun ve narın fiyatını sordu...

"Çok teşekkür ederim efendim. Ben de böyle bir iş yapabileceğimi söylemek için gelmiştim."

"Kusurumuza bakmayın efendim, yeni nesil eskileri anlamıyor, eskiler de yenileri..."

Uzun zaman ağaca yaslanmış Ali’yi içeriden takip eden fırıncı, sessizce yanına yaklaştı.

Ali'nin bütün düşüncesi annesine ve kardeşlerine yiyebilecekleri bir şey götürmekti.

Anacığının ifadesine göre; “Büyük yerin canavarı da kocaman olurmuş” dedi, yürüdü.

Babacığı henüz dönmemişti. Alışıktılar bu duruma. Zaten erken geldiği de nadirdi.

Yılmaz, her biri ceviz büyüklüğündeki taşları gizlice ceplerine doldurdu!..

Her tarafa, hoş bir bahar serinliği hâkimdi. İlk gün rüyalar âlemindeymiş gibi çabuk geçmişti.

Gönlü neşe doluyor, dümdüz zümrüt yeşili çimenlerin üzerinde yürüyünce.

"Anne babalar, aile büyükleri, çocuğa isim koyarken çok ilginç kriterleri baz alabiliyor."

Zil çalınca çocukların bir kısmı bahçeye koşarken bir kısmı da Ali’nin başına üşüştü...

"Hocam, zencileri vahşi olarak bilirdik! Yamyam ve hatta insana yakın goriller!.."

"İşte böyle bir ilim adamı, siyahî bir kabileyi araştırmaya, incelemeye alıyor..."

"Çocuklar, yine bu tahtaya yazdıklarıma sıra gelmeyecek galiba. Aklıma başka bir hikâye geldi."

“İyilik bir şey beklemeden yapılır. Karşılık umulunca o iyilik olmaktan çıkar, bu sefer de ticaret olur.”

"Unutmayın ki 'söz' söylendikten sonra sır olmaktan çıkmış demektir..."

"Çocuklar unutmayalım; ağzımızdan çıkan her söz, bizim ne olduğumuzu gösterir..."