Ragıp Karadayı

"Denilenlerin çoğu zararsız şeyler ama yine de doktorlarımızın fikrini almak lazım hanım."

Çocuklar bir köşeye anne baba da bir köşeye çekilip kendi aralarında sohbete daldılar.

Ali ve annesi; avluya açılan kapıdan içeri girdiklerinde evdekiler pek şaşırdılar!..

Başkaları yapsaydı kızacağı bir şeyi yapmamalıydı lakin bitkin ve çaresiz kalmıştı.

Ali, biraz kendini zorlayarak yeni uyanmış gibi yaptı, gerindi. Gerinmesiyle ağrıları da arttı!..

"Dün gece yâr hanesinde yastığım bir taş idi,/Altım çamur, üstüm yağmur, yine gönlüm hoş idi…"

“Eee, sen de amma uzun ettin be birader! Bu kadarcık kusur, kadı kızında da bulunur!..”

Hikâye bu ya; yakışıklı bir genç, bir gözü kör, bir ayağı topal ve sırtı da hafifçe kambur bir kızla evlenmiş!..

Geldikleri şehrin köy görünümlü kenar mahallesinde derme çatma bir evde yaşıyorlardı...

"Tövbe de hanım! Bütün sebeplere yapışalım; sonrasını Allahü zülcelâle tevekkül edelim..."

Şükriye anne, canından can Ali'ciğinin alnında birikmiş boncuk boncuk terlerini sildi...

Bir rüya değildi ne yazık ki, kocaman bir kâbus görüyordu küçük Ali...

Anadoluyu bizlere ebedî vatan kılan şehit ve gâzilerimizi bir kere daha rahmetle yâd ediyoruz...

O zor dönemlerde gözyaşlarıyla yaşadıklarını şimdi bizler; buruk bir tebessümle anlatıyoruz.

Ne müthiş âlem yâ Rabbim; ey dost, âşıkların hakiki hayatı ölümden sonra başlar.

Bir uzun ömür sürer kötülerle, zalimlerle, bütün din ve devlet düşmanlarıyla. Mücadele içinde mücadele…

Tam dini bütün bir Müslüman ve özbeöz Türk evladıydı Nene Hatun.

Bütün sevdikleri, abâ-i ecdatı ve gönlünün sultanı buradaydı her şeyden önce...

Demek istemiş ki “doğru yolda olmak için doğru insanlarla birlikte olmak elzem” bey!

Karanlık gecede, karlı manzarayı seyrederek fedakâr eri, hayat arkadaşı koluna giriverdi.