Ragıp Karadayı

Tillo, ilim ehlinin, kalp mütehassısları sevdalılarının akın ettiği bir dağ köyüydü.

Baba oğul hâlâ sedirin üstünde, kırmızı halı yastıklara dayanmış hasretlik gideriyorlardı.

O kadar dalmışsın ki, yanına sokulduğumu bile duymadın! Nen var kuzum?

"Evet, bir güzel eyleyen var İbrahim! Sabretme mükâfatına kavuşturuyor."

"Hasankale’de kar tanesi olup babama doğru yağmayı çok hayal etmiştim."

"Hasankale’yi, evimizi, arkadaşlarımı, yengemi, akrabalarımızı düşündüm…"

Amca ve yeğen birbirine bakışırken sevindikleri gözlerinden okunuyordu...

Amcası; atların yanında hazırlık yapıyordu. Hemen kararını vermeliydi.

“Ey Rabbim; bana öyle bir ilim ver ki; tabiatta olup bitenleri doğru okuyayım."

Aradıkları münasip yeri bulmuşlardı. Karların erimesiyle coşan suyun sesi bir ninni gibi geliyordu.

Kıymetliler içinde en kıymetliyi bulmak, seçip almak ayrı bir marifet ve de nasip meselesidir!

Yeğeninin sağına yanaştı, atının kolanlarını kontrol etti. Sağlamlığından emin olması lazımdı.

"Şükür bir terslik olmadı. İlim tahsiline gidiyoruz. Rabbim kolaylaştırdı..."

"Karlar da eriyor. Dağların tepelerine doğru çekiliyorlar her gün emmi..."

"Yol da buluruz iz de yeter ki sağlık olsun İbrahim! Hayırlısını isteyelim kâfi..."

"Ne bileyim; her yüreğe salıncaklar kurmak kolay olmuyor evimin sultanı…"

Güle oynaya sofranın etrafına dizilen çocukların keyfine diyecek yoktu.

"Sanki içimden bir şey koparıp kalbimden bir şeyler alıp sonsuzluğa taşıyorlar…"

"Cenâb-ı Allah; kavuşmak istediklerine kavuşmak nasip etsin..."

Yaşı küçük olsa da ufku geniş, hayalleri çok büyüktü...