Rahim Er

Gazze gönüllüleri 32 ayrı ülkedendi. Hayatta kalanlar şimdi kendi memleketlerinde şahit oldukları vahşeti anlatıyorlar. Amerika'nın eski Irak büyükelçisi Edward Peck de gördüklerini ekrandan Amerikalılarla paylaşıyor. Dehşet manzaraları dünya gündeminde. İsrail istediği kadar Amerika'nın arkasına saklansın. Yardımseverlere yaptıkları 21. Yüzyılın en büyük ayıplarından biri olarak kayıtlara geçti.

İsrail, korsan bir baskınla aktivistlerle gazetecileri götürmüş, o vicdan sahibi fedakâr insanlar işkencelerden geçerken beride aileleri de mânevi ızdıraptalar. Onlar kan ve gözyaşı döküyor. Bu sırada ekranlarda zekâ seviyesi insanı hayrete düşüren bazı emekli generaller, mütekait monşerler, fikri derinlikten ne kadar nasibi olduğu şüpheli gazeteciler ve bunlara mümasil kimseler. Sözde aydınlar, lafta aydınlar, güya aydınlar, değerlerimize en ağır hakaretleri yapıyorlar. Önce serseri benzetmesi. Onu sanki düzeltmiş gibi yaptıktan sonra da Türkiye Cumhuriyetinin Osmanlı Devletiyle bir alakası olmadığını iddiaya kalkışmak.

ABD'nin 1950'lerin eşiğinden bu yana en samimi müttefiki Türkiye'dir.

Osmanlı İmparatorluğu, Sultan Abdülhamid Han'ın Filistin'i Yahudilere vermemesi sebebiyle başlayan ve iki geminin Karadeniz'e açılması ile gelişen I. Dünya Harbiyle tarih sahnesinden çekilmişti. İsrail'in Akdeniz'de elini kana bulamasıyla başa döndük.

İsrail'in her şeye rağmen bu kadar küçüleceğini hiçbirimiz tahmin etmiyorduk. Bir sivil toplum kuruluşu olan İHH öncülüğünde Türkiye ve diğer devletlerden yolcu gemileri Gazze'ye yardım malzemesi götürüyordu. Mavi Marmara ve filodaki diğer yolcu gemilerinde sadece ilaç, gıda ve inşaat malzemesi vardı. Gemilerde insan olarak da Türklerden başka Avrupa parlamentosundan parlamenterler ile 1 yaşındaki çocuklardan 88 yaşındaki rahibe kadar birçok ırk ve dinden sivil aktivistler ve gazeteciler bulunuyordu.

İnsani Yardım Vakfı/İHH her türlü teşekküre layıktır, her türlü sevgiye layıktır, her türlü desteğe layıktır. Bir avuç güzel insan, bir avuç gönüllü insan, bir avuç insan gibi insan. İnsanlığı yüzü kara olmaktan kurtaran bir avuç merhamet numunesi...

1908 darbesinin, 27 Mayısın, düne kadar gelen darbe adına yapılmış ne eşkıyalık varsa hepsinin nesebi gayrı sahihtir. Anayasayı ihlal ettiler, devirdiklerini anayasayı ihlal ettiği iddiasıyla ısmarlama mahkemelerde yargılayarak Mendereslerde olduğu gibi astılar.

İslam öncesi cahiliye devrinde müşrikler hamurdan put yapar, acıkınca da onu yerlermiş.

Medyanın birinci görevi dürüstlük olması gerekmez mi? Bir medya organının da tuttuğu parti olabilir ama bunu ölçü tanımaz hale getirmek gibi bir hakkı asla olamaz. Yoldaş medya Kemal Kılıçdaroğlu'nun seçilmesinde halkı kandırdı. İnanmadıkları bir insanı bir yerlerden aldıkları işaretlerle mübalağalı bir şekilde halka sundular. Bunu o şahsı sevdiklerinden değil AK Partiden nefret ettiklerinden yaptılar.

Dine saygılı adam deniyor. Neredeyse yemin-billah edilecek. Dine saygılı adam anasının cenazesini camiden kaldırmadı. Peki o "Recep bey aşağılaması ne?" recep ayına duyulan husumetin gayrı iradi yansıması mı? Deniz Baykal'a göre sayın Kılıçdaroğlu CHP'ye ne getirdi? Efendim dün bir bugün iki? Hayır! Kongre kâfidir. Perşembenin gelişi çarşambadan belli olur.

Sahnede bir oyun var. Deniz Baykal, bir günahından dolayı harcandı. Harcanması günahkâr olduğu için değil. Olay yeri gelince kullanıldı. Operasyon, AK Parti'nin şahsında Türkiye'ye karşı. Türkiye, bölge devletliğini de aşıp dünya oyun kuruculuğuna gidiyor. Bu bir yerleri rahatsız edecekti. Onun için bel altı savaşı başladı.

Hayat, keşke değil, kendisidir, ne ise odur. Keşkeler, sadece bir hayıflanma ifadesi, derin bir nefes alma...Ne başlangıcı vardır, ne sonu. Keşke Menderes asılmasaydı. Keşke o akıllı adam Turgut Özal dost seçebilseydi. Keşke kudretli albay Türkeş vefat etmeden gerekli işareti yapsaydı da sonraki kavga ve küskünlükler yaşanmasaydı. Bu keşke kapıları o kadar çok ki eğer çalmaya devam ederseniz Deniz Baykal'ın kapısına geliyorsunuz. Keşke Baykal, nefsine esir düşerek bugünkü riyakârlıkları, sahtekârlıkları, vefasızlıkları görmeseydi.

Türk siyaset tarihinde bugüne kadar hiçbir siyasetçiye jübile yapılamadı. Buna ya politik iştihaları engel oldu.

Hükümetin komşularla sıfır problem stratejisi üç yıl önce dile getirildiğinde çok dudak büküldü.

Her ne kadar sporla fazla bir haşır neşirliğimiz yoksa da 1959'dan beri Beşiktaşlıyım. "Beştaş" Üç Büyükler'in en yerlisidir. Ne var ki bu Beşiktaş, Ertuğrul Sağlam'a haksızlık yaptı. O'nu tasvibi mümkün olmayan bir şekilde yolladı. Bu hareket, Beşiktaş'a yakışmamıştı. Haksızlığı hiçbir zaman hazmetmedik. Ertuğrul Sağlam'ın başında bulunduğu Bursaspor'un şampiyon olması çok gönlün dileği oldu.

İstifa tiyatrosu üzerine salya-sümük ağlaşanlar, CHP binası önüne yatak yorgan serilip açlık grevi yapanlar. Vatandaş bunları anlamakta zorlanıyor. Acaba birileri oyuna mı getiriyor, yoksa zekâları mı bu kadar? CHP nihayet Müslüman olan bir ülkenin partisi.

Abdullah Gül'ler, Tayyip Erdoğan'lar, bizler, bizim nesiller için Rusya affedilmez düşmandı. Moskof dendi mi akan sular dururdu. Böyle okumuş, böyle dinlemiş, böyle öğrenmiştik. Ki onlar dramatik doğrulardı. Komünistler Moskova'ya diye bağırılan çığlıklar zamanıydı...

Önümüzdeki zamanların en önemli konusu referandum olacaktır. TBMM vazifesini yüz akıyla yaptı.

Anayasa değişiklik paketi yasama meclisinden geçti. Bu değişikliğin kazançlısı hangi partidir? Kazanan yalnız millettir.

Kaset, CHP'nin bir iç hesaplaşmasıdır? Bu bir ihtimal. Büyük kongrelerine iki hafta var. Peki doğru mu? Bir şey diyemeyiz. Peşin hükümlü olamayız.