Rahim Er

Muhalefet, 'Dörtlü Açılım'a çok şiddetli şekilde karşı çıkmakta. İktidarı âdeta yaylım ateşine tutuyor. Bazıları kendilerini vatanın yegâne sahibi olarak görmekteler. Fanatik milliyetçilerin internette yazdıkları tek kelimeyle çılgınlıktır.

Asırlık bir sancı, gündeme alınıyor. Kürt uyuşmazlığı bugünün meselesi değil. Cumhuriyet döneminde Diyarbakır'da idam edilen Abdülkadir Efendi, son Osmanlı Meclis-i Meb'usanında âyan/senato azasıydı.

Seni özledim İstanbul. Fatih'i özledim. İstanbul, Fatih'tir, sur içidir. Tarih oradadır, âlim oradadır, evliya oradadır. Fatih'i özledim. Sağ yanımda Fatih Sultan Mehemmed Han kim Sultan Murad Han oğludur. Bir yanımda Yavuz Sultan Selim Han kim Sultan Bayezıd Han oğludur. Yüreğimin yarısı Hırka-yı Şeriftedir. Ol Hırkayı Şerif kim Fahri Kâinat Efendimizin -es'salatü ve's selam- emaneti mukadesesi ve dahi Veysel Karani yadigârıdır. Yarısı Mehmed Emîn Tokadî Hazretleri türbesindedir. Ol dahi tarikat-ı nakşibendiyyenin solmaz nakışlarındandır.

BMM'nin 30 Haziran 1950 Kararıyla 3 haftalık bir deniz yolculuğundan sonra Kore'ye varan Türk tugayına ilk olarak 7 Kasım 1950'de Seul'ün Munson bölgesinin emniyetini temin vazifesi verildi.

Sovyetler, 12 Ağustos 1945'te Kore'nin kuzeyini, Amerika da 8 Eylül 1945'te güneyi işgal etti. 38. paralelin ara hat ilan edilmesiyle Kore, bugüne dek devam eden bölünmüşlüğe maruz kaldı.

Albenili bir Osmanlı konağı manzarasındaki Türk Büyükelçiliği, Washington DC'nin en iyi caddelerinden birinde. İslam Kültür Merkezi ise onun çok yakınında. İsmi böyle olsa da esas itibariyle çok hoş, klasik Arap mimarisinde minareli bir cami. Bu camiin yapılmasında vaktiyle Ahmet Ertegün ön ayak olmuş. Şimdi Suudi himayesinde. Bizimkiler sahip mi çıkamadılar bilemiyoruz.

İnsan donabilir, soğuk hava bir kapmaya görsün öyle bir üşütür ki şiddetli tipi, müthiş soğuk, diz boyu kar ve donan insan ve ölen insan. İnsan, nebat ve cemat donar.

"Alevi şehide Sünni tören" diye manşet atılmış. Teröristlerle çarpışmalarda şehit düşen bir gencimiz için bir cem derneğinde bir toplantı yapılmaktaymış. İddiaya göre bu sırada bir yarbay gelip "tören Ataköy camiinde olacak" diyerek toplantıyı durdurmuş. Dernekteki dede de muhabire dua etmemize mani olundu demiş.

Ankara, silahlanma atağına geçiyormuş. Haberi dolaylı yoldan duyuyoruz. Amerikan savunma bakanlığı Türkiye, Ürdün ve Fas'a silah satacağını açıkladı. Açıklama, hangi ülkeye hangi cins ve ne kadar silah satılacağı ve bu silahları hangi Amerikan şirketinin imal ettiği gibi malumatı ihtiva etmekte...

Amerika'da özendiğimiz, gıpta ettiğimiz hiçbir şey olmadı. Yıllar evvelinde ailemize "İstanbul'da oturan bütün dünyayı gördüm diyebilir" demiştik. Kadere bakınız ki bunun bir değil, en az on kere doğru olduğunu hep beraber yaşadık ve Şair Nedim'i andık. Divan şiirinin büyük ustası, "Bir sengine yekpâre Acem mülkü fedadır" diye bu şehri meth-ü sena ederken bir edebi mübalağa mı yapıyordu, keramet mi gösteriyordu?

Gurbet akşamları, gurbet yalnızlığı, onu yaşayanları hep yaralamıştır. Hele bir de işin içinde evlat acısı varsa, varın siz tahayyül edin o gurbet akşamlarını, gurbet iftarlarını, gurbet yatsılarını yalnız geçen gurbet sahurlarını... Hollanda'nın, Almanya'nın, Türkiye'nin güzel insanları, telefonun diğer ucunda "siz orada ne yiyip içiyorsunuz?" diye soruyorlar. Hatta içlerinde öyle kadirşinaslar var ki "sizi düşündükçe her iftarda lokmalar boğazımıza düğümleniyor" demekteler.

İstanbul'lu, Paşaelili/Trakya'lı, Marmaralı, deprem uzmanlarına pek aldırış etmese de korku, yine de yüreklerinin bir yerinde geziniyordu. Aldırış etmemeleri gerçekle yüzleşme cesaretsizliğinden. Ama deprem uzmanları eksik kalmışlar. Onları, adına meteorolog mu, su mühendis mi denir, her kimler ise daha başka tabiat mütehassıslarının tamamlaması gerekirdi.

Bir adli yıl daha başladı. Klasik görüntüler bir anlamda tekrarlandı. Atışmalar yine oldu.

Yıllarca kuvvetler ayrılığının faziletlerine dair nutuklar dinledik. Fakültedeki derslerimizde araya Franzsızca kelimeler de katılmış fikir salataları sunulurdu. Zira bunları yapanların birçoğu darbenin arka planında yer alan, Başvekil asılmasına giden yolun taşlarını döşeyen ısmarlanmış fikirler ameleleriydi....

Kürt kucaklaşması ve Ermenistan'la ilişkilerimizin düşmanlıktan komşuluğa doğru yönlendirilmesi muhalefet tarafından şiddetle eleştirilmekte.

Bebek doğarken ağlar. Çocuk ağlar. Yetim ağlar.

Elimizdeki kalem soylu bir Arap atı gibi sanki kendiliğinden koştu, o dizi yazı ve üç gündür devam eden teşekkür silsilesi sanki kendiliğinden ortaya çıktı.

3 günlük dizi yazımızda hakkı, emeği geçen herkese teşekkür etmeye çalıştık, onları dün bu sütunda bir nebze daha dile getirdik. Biraz daha devam etmek istiyoruz...

THY'nin 25 Şubat'ta Amsterdam'da düşen uçağında Cüneyd Er'in ağır yaralı olarak kurtulduğu haberinin işitildiği andan itibaren gösterilen teveccühe teşekkürden aciziz. Dizi yazıda bazı dost isimleri geçti. Gönül konulmasından kaygılanırız. Ama teşekkür edilmesi gereken o kadar çok insan var ki tek tek sayılamaz...

Türkiye gazetesindeki ilk yazımız 9 Kasım 1976 tarihinde çıkmıştı. O makaleyi 6 saatte yazabilmiştik. Daha 26 yaşındaydık. Yazının gazetede çıktığı gün gazetemizin sahibi sayın Enver Ören, bizi görünce "güzel olmuş" dedi. Eğer o gün bu iki kelime, bize çok görülseydi, bugün biz, belki de elinde kalem tutan biri olmayacaktık...