Rahim Er

Dünyanın ve memleketimizin, bu öldürücü salgın hastalıktan bir ân evvel kurtulması için; fiilî, fikrî ve kalbî çâre arayışlarına müracaat etmek gerekir...

Asırlarda bir karşılaşılan bir büyük felaketin önündeyiz. Devletler, kendilerine göre tedbirler almaktalar. Bunların içinde yaşlılarının tedavisini ihmal etme çaresizliğini yaşayan İtalya da var, yaşlılarını ötanazi yoluyla ölmeye ikna etmeye çalışan Hollanda da, iki milyon insanın ölmesini teselli saymaya hazırlanan ABD de var…

19 ve 20. asırlarda Avrupa’yla münasebetlerimizin iç yansıması, tezatlar resmidir. Avrupa hayranı olanlar, Avrupa görmüş, Avrupa’da okumuşlarla yalı ve konak hayatlarında onların tesirinde kalanlardır.

Geçmiş asırlarda da ölümlü ağır salgın hastalıklar yaşanmıştı ama hiçbiri şu ânki kadar sür’atli ve yaygın olmadı.

Sabah-akşam koronavirüs konuşulmakta. TV ve gazetelerde mevzu hep aynı. Bu, mecburen böyle ama diğer taraftan ihmali mümkün olmayan bir gerçek de vatandaşların ruh hâllerdir. Bir kısmı evden çıkamıyor, bazıları panik hâlinde. Bu sebeple teskin edici yazı ve sohbetler şart olsa gerek…

Değerli okuyucularımızın içinde neden “kalp’’ değil de “kalb’’ yazdığımızı merak edenler olabilir. Bunların her ikisi de Arapça kelimelerdir. Arapçada Farsça ve Türkçeden farklı olarak P, Ç, J harfleri yoktur.

Asırlar içinde ancak tesadüf edilebilen salgın hastalıklardan birine şahidiz. Anadolu’nun “ince dert” dediği ve geçen asrın ortalarına kadar milletimizi inim inim inleten verem, korona çapında değildi. Karşı karşıya kaldığımız salgın, belki uzak yüzyıllarda dünyayı yoklayan adına veba dediğimiz “taun” ile kıyas edilebilir. Bütün yerküre sarıp sarmalanmış vaziyette. Şimdi devletler devlet olma, devlet ve hükûmet adamları kendi unvanlarında çetin bir imtihanla yüz yüzeler.

Kıran girmişçesine korona salgın hastalığı, dünyayı kırıp geçiriyor. Nükleer silah sahibi devletler dâhil herkes bu virüsün önünde çaresiz kalmış vaziyette.

Medeniyet asırlarımızdan süzülüp gelen ne hoş, ne güzel dualarımız vardır. “Dua Mecmuaları”nda, dua kitaplarında yer alan bu dualardan bazılarını bizatihi Sevgili Peygamberimiz -aleyhisselâm- öğretmişlerdir. Öğretenler, bâzen de âlim, evliyâ, mürşid-i kâmillerdir. Bu duaların, lisana dökülüp hayat bulmasındaki en güzel söylenişleriyse büyük annelerden, büyük babalardan, anne ve babalardan, güngörmüş yaşlılarımızdan, mihrabı bir kartalın dağ doruklarındaki yuvasında duruşu gibi tutan imam-hatiplerimizle, kalbden-ciğerden dua eden herkesten ve çocuklarımızın ahlâk mimarı hanımefendilerden işitilir.

Muharebeler, dünya tarihinin önemli bir kısmını tutar. Kısa veya uzun sulh dönemleri olmuş, fakat savaşsız asırlar olmamıştır.

Şu günlerde sihirli bir kelime gibi gündeme giren “EBA-Eğitim Bilişim Ağı”, meğerse 2010’da imzalanmış olan “Eğitimde Fatih Projesi” çerçevesinde geliştirilmiş uzaktan eğitimin adıymış. Akıllı tahtaların sınıflara girip öğretmen ve talebeye hizmet verdiği günlere dair bir mevzu.

“Koronavirüs” denen bir “taçlı mikrop” yani ancak mikroskopla görülebilen ve uzantılarıyla tâca benzeyen ve herhâlde ancak bir zerre kadar olan tek hücreli bir canlı cinsi, 7 milyar insanı âdeta esir almış vaziyette. Devâsâ güçler, süper devletler, toz benzeri bir canlı sürüsü karşısında âciz, şaşkın ve çaresizdir. Bu mikropların kaç milyar, kaç trilyon olduğu bilinmiyor. Nerede olduğu bilinmiyor. İlâcı bilinmiyor. Çaresi bilinmiyor.

Her ne hikmetse politika, çevresine oturanların bir türlü doyamadıkları bir sofra. Defalarca üst seviyelere gelinse de bu yemekte yine doyulmuyor. Politikacının en yanıldığı taraf kendini vazgeçilmez sanmasıdır. Bu fikre öyle kaptırır ki hedef aldığı mevkide var olmadığı takdirde memleketin batacağına inanır. Bu dediğimiz, politikanın bir tarafıdır. Binbir taraftan bir diğeri ise vefa meselesidir. Turgut Özal’ın siyasette vefa olduğunu zannetmekle hata ettiğini söylemesi akılda olmalı.

“Türkiye’nin kirli tarihi olabilir mi?’’ Zaferler, destanlar, şanlı müdafaalarla emsalsiz sayfalara sahip bir mazide kirlilik ne arayabilir?

Türkiye Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan ile Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin tarafından 5 Mart 2020 tarihinde Moskova’da imzalanan ateşkes kararına “5 Mart İdlib Ateşkes Mutabakatı” dendiği gibi “5 Mart İdlib Ateşkes Andlaşması” da denilmektedir.

Kavimler Göçü, milattan evvel 350’den 800’lere kadar beş asra yaklaşan bir zaman içinde Doğu’dan Batı’ya doğru çeşitli milletlerin büyük kitleler hâlinde ve iki ayrı dönemde Avrupa’ya akmasının adıdır…

Türkiye’nin “bundan böyle gidene karışmayacağım!..” demesi üzerine ülkemizdeki mülteciler, Avrupa’nın zengin devletlerine ulaşmak için karadan ve denizden Yunanistan’ın kapılarına dayandılar. Bunlardan bir kısmı, Afgan vs. fakat büyük çoğunluğu Suriyelidir. Ancak; onlar, her şeyden önce insandır.

Osmanlı Devleti, Cihan Harbi’ne 14 Kasım 1920’de girdi. Padişah Sultan Reşad idi. İttihad ve Terakki Partisi hükûmet, Said Halim Paşa, Sadrazam/Başbakandı. Daha sonra “I. Dünya Harbi’’ denecek bu savaşta Almanya ve Avusturya’nın müttefikiydik.

1917’de Lenin ve arkadaşları, komünist bir ihtilalle Çarlık Rusya’sına son verip yerine SSCB-Sovyet Sosyalist Cumhuriyetleri Birliği’ni kurdular. İdeolojileri, “işçi sınıfının iktidarı”ydı. SSCB’nin hedefi, bu ideolojiyi bütün ülkelere ihraç etmek ve bütün dünyada orak-çekiçli kızıl bayrağı dalgalandırmaktı.

27 Mayıs, 12 Mart, 12 Eylül, e-Muhtıra.. diye ne kadar zorbalık varsa onların tamamı devrin sisteminin eseridir. O günlerde parlamenter sistem vardı. Kastımız, parlamenter sistemi kötülemek değildir. Yaşanan gerçekleri dile getirerek bir de bu cepheden bakılsın istiyoruz. Nitekim parlamenter sistem, özürsüz değilmiş ki şimdilerde Cumhurbaşkanlığı Hükûmet Sistemi’ne karşı olanlar “CB sistemini bırakarak güçlendirilmiş parlamenter sisteme geçelim’’ teklifini yapmaktalar. Dikkat çeken, güçlendirme kelimesidir.