Rahim Er

Terör örgütlerine karşı yapılan harekât, hem devletin, hem hükümetin itibarını yükseltti.

Çocukluğumuzda onların hikâyelerini çok dinledik. Her dinlediğimizde çocuk kalbimiz, o dramlarla bin yerinden paralanırdı. Cihan Harbine gitmiş sözlüsünü, Cihan Harbine gitmiş nişanlısını bekleyen genç kızların, kocası Cihan Harbine gitmiş taze gelinlerin, yüreği süngere dönmüş, göz pınarları kurumuş ana-babaların sabırları, tahammülleri nasıl da inanılmaz kahramanlıklar olurdu...

"İncirlik Mutabakatı" diye bir söz, arada bir geçmekte ama askeri harekât, terör pusuları ve verilen şehitler sebebiyle fazlaca dikkat çekmemekte...

HDP her ne kadar erken seçime hazır olduğunu beyan ediyorsa da gerçek hiç de öyle değil.

Kandil militanları ve HDP bir değişimin farkında değiller. İki gelişmeyi de hazmedemiyorlar. Bırakınız acı paylaşmayı, dağdakilerden biri, bu öldürmeler ve yakıp-yıkma üzerine daha yeni şöyle konuştu:

Devlet hayatında pembe baharlar olmaz; katı hakikatler aynen görülür ve gereği yapılır. Adını koymak lâzım ki Barış Süreci, Hüzün Süreci'ne döndü...

İstanbul Suriçidir. Suriçini meydana getiren muhitlerden biri de Laleli. Biz, Laleli'de ahşap konaklar olduğu mes'ut vakitlere yetiştik. Ahşap konakları, sebilleri tulumbaları zerzevatçı, simitçi, saka ve Silivri yoğurtçusu gibi omuzdan asmalı seyyar satıcılar tamamlardı.

Bir kaç yıl öncesine kadar tv dünyasında şöyle bir ilkellik yaşanırdı. Bir programda hukuk ihlal edilmişse o televizyon kanalının yayını durdurulurdu. Şimdilerde bu gibi hallerde sadece program ceza görmekte.

HDP şayet, PKK'nın üzerindeki vesayeti kırarak onu sevk ve idare edebilseydi bugün dört yıl aradan sonra Türkiye'de yine insanlar ölmez, şehirlere şehit tabutları gönderilmez, evlere ateş düşmezdi. HDP seçimlerde vaat ettiğini yapamadı, Türkiye partisi olamadı. Bundan böyle olması da pek mümkün değil.

Kürtlerin önündeki liderlerde layıkıyla temsil kabiliyeti olsaydı bugün Barış Süreci uzaklaşmamış ve kan dökülmemiş olurdu. Bir hüküm değil ama şüphe olarak şunu söylemek mümkün.

Ağustos, zaferler mevsimimizdir. Geçen yazılarımızdan birinde ağustos ayının "alparslan" olarak değiştirilmesini teklif etmiştik. Bir roma hükümdarı yerine Anadolu'yu bize ebedi vatan kılan Büyük Selçuklu Sultanı'na vefa borcumuzdur.

Suruç'ta Rojava'yı yeni bir komünist Küba olarak gören hayalperest sosyalistlerden 32 genç -maalesef- hayatından olmuş, eş zamanlı olarak da Adıyaman'da bir askerimiz şehit edilmişti.

Turizmciler, Yunanistan'dan kaçan turistlerin ülkemize gelmesini bekliyorlardı.

Ahmet Davutoğlu, daha yıllar evvelinde üniversite muhitlerinde "Prof. Dr." unvanından ziyade "Hoca" taltifiyle kabul görmüş bir değerdir.

Suriye toprakları, Baas rejimi, Hür Suriye Ordusu, DAEŞ ve PYD arasında fiilen dörde bölünmüş vaziyette. Kâğıt üzerinde ve BM kayıtlarında her ne kadar "Suriye" diye bir devlet varsa da bu devlet, İran ve Rusya'ya rağmen çöktü.

Nasreddin Hoca'mız ilim ve gönül ehli mümtaz bir zattır. Hayata dair tesbitleri, insanları tebessüm ettirerek asırları aşa aşa gitmekte. Onlardan biri de merdivenden düşme hikâyesidir. Hoca Efendi, merdivenden düşünce yetişenler, hekim çağırmaya yeltenirler. Hoca, "Hayır! der, bana hekim değil, merdivenden düşeni getirin!"

Kendisi de Van'lı olan gönül adamı kıymetli bir ağabeyim aradı. Beşiktaş'taki bir yürüyüşte göstericiler arasında HDP'li bir kaç milletvekilinin de olduğunu görmüş

Türkiye, bugünden itibaren yol ayırımında.

BMGK, bir kere daha dünyadan büyük olduğu iddiasına kalkıştı. 5'ten biri olan Rusya Federasyonu, BM Güvenlik Konseyinde yapılan oylamada Srebrenitsa soykırımını kınayan karar tasarısını veto etti. Böylece genel kurulun vermiş olduğu soykırım kararının bir hükmü kalmamış oldu.

Önümüzde 3 ihtimal var: