Seçkin Başkan

Seyfi bey yıllardır vazgeçemediği piposunu eline almış ve denize bakan ve tavandan yere kadar cam olan cephede ayakta duruyordu. Tamer ise annesinin koltuğunun karşısındaki İtalyan takımların üçlü koltuğuna ilişmişti...

Rıfat beylerin oturma odasındaki fazla eşyalar dışarı çıkartılmış, fazladan sandalyeler konmuştu... Rıfat bey bir köşede Cavit ve Halil beyle koyu bir sohbete girmişti. Diğer tarafta ise hanımlar kendi aralarında konuşuyorlardı...

Rıfat bey sofraya oturduğu zaman kaşları çatıktı. Evde bir sessizlik hakimdi. Seda hiç konuşmuyor, ağlamaktan şişmiş gözlerini masadan hiç kaldırmıyordu. Eda ise her şeyi oluruna bırakmış bir tavırla sessizce yemeğini yiyordu...

Müzeyyen hanım yaşananların heyecanıyla oğlunun yaptığı tashihin üzerinde fazla durmamıştı. Genç kızı övmeye başladı. Onun hazırladığı ikramlardan bahsetti. Ailecek ne kadar mütevazı insanlar olduklarını defalarca tekrar etti.

Kızlar misafirlerin yanında çok oturmamışlardı. Saliha hanım bunun daha uygun olacağını tembihlemişti hepsine. Bu nedenle sadece ikramlar yapılırken kızlar odaya girmişler, bir de hatır sorma merasiminde ortamda bulunmuşlardı...

İki kız heyecanla kalkıp gardırobun başına geçip akşam için giyecekleri kıyafetleri seçmeye başladılar... Seda heyecan içinde iş yapıyor, içinden Emre hakkında olumsuz şeyler düşündüğü için vicdan azabı duyuyor, kendine kızıyordu.

Seda, karışık duyguların da tesiriyle tutamadı kendisini. Annesinin boynuna sarılıp hıçkırmaya başladı. Saliha hanım onun yüreğinde kopan duygu fırtınasının yoğunluğunu anlamış olacak ki, şefkatle sarıldı kızına...

Hep birlikte eşyaları alıp bir taksiye bindiler. Müzeyyen hanım yol boyunca oğlunu küçük bir çocuk gibi sevdi. Cavit beyin gözlerinden de mutluluk akıyordu. Kaan'ın imtihanlarını başarıyla vermiş olması çok memnun etmişti adamı...

Kaan hayran bir şekilde gözlerini ayırmadan dinliyordu genç kızı. Onun anlattıklarından çok kafasındaki, yüreğindeki kendisini heyecanlandıran duygularla meşguldü. Eda onun dalgın ve hayran bakışlarını farketmişti...

Cevap beklemeden ayrıldı masadan Ceyda. Yarım saat bile sürmemişti konuşmaları. Genç adamın şaşkınlığı, bocalaması kuşkularında ne kadar haklı olduğunu ispatlamıştı...

Emre yutkundu... Eliyle saçlarını düzeltti. Hareketlerinden ne yapacağını şaşırmış olduğu açıktı. Ceyda ondaki bu karışıklığı zekî gözlerle izliyordu. Genç adam hemen toparlanmaya çalıştı...

Ceyda dalgındı... Emre iyi çocuktu, hoş çocuktu ama onda insanı rahatsız eden bir şey vardı sanki. Bunun ne olduğunu bulmak için düşünüyordu genç kız. Arkadaşlarından ayrılıp eve dönerken yol boyunca bu rahatsızlığın sebebini bulmaya çalıştı...

Seda annesinin söylediklerini dikkatle dinlemişti. Rıfat beyin düşüncelerini, akşam otururlarken anlattıklarını kelimesi kelimesine kızına nakletmişti. Kahvaltı sofrasında ana kız oturuyorlardı. Ceyda okula gitmiş, Eda ise henüz kalkmamıştı...

Seda dudaklarını ısırdı, kırgın bir ifadeyle baktı kardeşine. İtiraz etmek istiyor ama beyninde sakladığı düşüncelerinin kardeşininkilerle aynı olduğunu fark ettiği için savunamıyor, daha doğrusu kardeşinden çok kendisine sinirleniyordu...

Birlikte hemen yakındaki bir çayevine gittiler. Birer fincan kahve ısmarladılar. Eda dikkatle baktı genç adamın yüzüne: "Biraz düşüncelisin, hiç de iyi geçmiş bir imtihandan çıkmış gibi bir sevinç yok gözlerinde..." Kaan hayranlıkla baktı genç kıza...

Hızlı adımlarla çıktı kafeteryadan. Cadde boyunca oyalanmadan yürüdü. Kafasının içi bomboştu sanki. İçindeki her şeyi söylemişti genç adama. Kendisi bile nasıl bu kadar net ve açık konuştuğuna hayret ederek kardeşinin okulunun önüne geldi...

Bütün hayatı boyunca evi, karısı ve kızları için çalışmış, dürüst bir hayat sürmüştü Rıfat bey... Esnaf arasında saygın bir yeri vardı. Bu değerlerini yitirmemek için hayatına dikkat ediyor, ilişkilerinde dürüst ve samimi olmaya gayret ediyordu...

Seda heyecan içinde pencereye koştu. Saat dokuzu geçiyordu ve artık o, annesini daha fazla oyalayamayacağını düşünüyor, için için Eda'ya öfkeleniyordu. Gerçekten de Saliha hanım mutfaktaki işini bitirmiş ve söylenmeye başlamıştı...

Kaan, gece hiç uyumamıştı. Genç kızın rahat ve kendinden emin tavırlarına hayran olmuş, garip bir tutkuyla bağlandığını hissetmişti. Sabah erkenden kalkmıştı. Eda ile daha uzun ve geniş bir konuşma yapmak isteğiyle yanıp tutuşuyordu...

Eda, akşam yemeğinden hemen sonra babasından izin isteyip odasına çekildi. Aklı Kaan'daydı. Çok beğenmişti genç adamı. Oldukça terbiyeli, hatta biraz da utangaç bulmuştu. Eda da hayatında ilk defa böyle bir şey yaşıyordu...