Seçkin Başkan

Köyün dışındaki mezarlığa kadar Musa'nın kucağında gitti Fazıl Sabri Beyle Leyla Hanımın bebekleri. Ve köy mezarlığına Hıdır Algül'ün oğlu diye gömüldü. Fazıl Bey de katılmıştı cenazeye. Dudakları titriyordu.

Hıdır ve babası Ökkeş gürültülü bir şekilde bahçe kapısından içeri girdiği sırada Gülbahar daha yeni uyanmıştı.

Leyla Hanım kendisini hiç bu kadar mutlu hissetmemişti. En ufak bir yabancılık çekmeden benimsemişti Gülbahar'ın bebeğini. Zaten kendi başına gelenleri asla kabullenememiş, bebeğinin ölü olduğuna asla inanmamıştı. Gözlerinden pırıl pırıl aydınlıklar saçarak bakıyordu mışıl mışıl uyuyan bebeğine. Duygusal hassasiyetleri yoğun olan bir kadındı Leyla Hanım. Sanatçı kişiliğinin bir özelliği olarak yansıyordu bu karakterine. Olaylardan çabuk etkileniyor, hemen hassaslaşıyor, yoğun çalkantıları bir anda yaşayabiliyordu. Oldukça güzel bir kadındı. Uzun zarif yapısı hassas karakteriyle uyum içindeydi...

Gülbahar içini çekerek örttü üstünü eski battaniyesiyle. Göz ucuyla yanındaki sedirde yatan Pakize'ye baktı. Uyuyordu mışıl mışıl. Sağlık ocağında bir iki saat kadar daha kalmıştı. Pakize oğlunu kucaklayıp götürdükten sonra başını yana çevirmiş, gözlerinden akan yaşları kendinden bile saklamaya çalışmıştı. Biraz sonra Doktor Fazıl Sabri gelmişti yanına. Adamın gözlerinden hüzün akıyordu. Gülbahar inanılmaz bir olgunlukla teselli etmişti onu:

Fazıl Sabri Bey kaşlarını çatmıştı. Kafasının içinden geçenleri sanki etrafındakiler anlayacakmış gibi onlarla göz göze gelmemeye çalışıyor, boşluğa bakıyordu. Pakize ise ondan daha cesaretli çıktı:

Vakit gece yarısına yaklaşıyordu. Leyla uyumuştu. Kendine geldikten sonra iki saate yakın hiç susmadan ağlamış, sonunda geçirdiği badirenin de etkisiyle yorgun düşerek pes etmişti. Fazıl Sabri Bey ise çökmüştü sanki. Kendileriyle birlikte oturan Pakize'ye döndü:

Güneş batar batmaz köyde el ayak çekiliyordu. Kışlar oldukça soğuk geçtiği için kimse dışarıya çıkmazdı.

Hıdır'ın ailesi öğle olmadan dolmuştu eve. Gülbahar karnı burnunda gelenleri ağırlamak için koşturup duruyordu.

Pakize kapıdan içeri girer girmez konuşmaya başladı: - Sormayın Leyla Hanım, sabah sabah nasıl canım sıkıldı...

Leyla Hanım o sabah biraz halsiz hissediyordu kendisini. Fazıl Sabri Beyin acele gitmesinin ardından biraz daha yatmış daha sonra uyuyamayacağını anlayarak kalkmıştı. Plastik masanın üzerine kahvaltı sofrasını hazırladı. Ayaklarında şiddetli ağrıları vardı.

Pakize kerevetin bir ucuna oturdu. Kilim desenli minderlerle kaplıydı kerevet.

Gülbahar rahatlamış bir şekilde eve gelen kocasının oturma odasındaki kerevetin üzerine uzanıp, çok geçmeden de derin bir uykuya dalmasıyla usulca yerinden kalkıp örtüsünü başına örtüp ayaklarının ucuna basarak dışarı çıktı.

Gülbahar başını cama dayamış endişe içinde yola bakıyordu. Az önce tavukları salmıştı.

Sorgu sırası Hıdır'a geldiğinde suratında pis bir sırıtma ile komutanın karşısındaki sandalyeye oturdu adam: - Buyur komutan...

Doktor Fazıl Sabri Bey hemen hızlı hızlı vurulan kapıya koştu. Gelen Jandarmaydı:

Doktor Fazıl Sabri Bey erken uyanmış, bahçedeki ve avludaki çiçekleri suladıktan sonra pilli radyosunun başına geçip ajans haberlerini dinlemek için radyoyu karıştırmaya başlamıştı.

Köy meydanı birden kalabalıklaşmıştı. Yüz dokuz haneli bir köydü Kurudere. İmam Mustafa sabah ezanının ardından minareden duyurdu olayı köy halkına... Herkes dehşet içinde yerde yatan cesede bakıyordu.

Sabah köyün arkasındaki Karatepe'nin ardından yüzünü göstermeye başladığı sırada kıyamet koptu. Köy imamının yardımcısı olan on üç yaşındaki Musa camiye giderken gördü köyün girişinde yatan Almancı Haydar'ı. Kanlar içindeydi. Üzerindeki siyah beyaz kareli ceketi kanlıydı. Musa dehşetle irkildi, ardından koşarak camiye yöneldi. İmam Mustafa abdestini almış az sonra okuyacağı sabah ezanının hazırlıklarındaydı. Musa'nın kan ter içinde içeri girdiğini görünce şaşaladı:

Yaklaşık elli yıldır süren bu inanılmaz kan davasında her iki taraftan da onlarca kişi ölmüştü.

Gecenin simsiyah karanlığının içinde bir gölge ürkek ve endişeli adımlarla ilerliyordu.