Seçkin Başkan

​Ne söylese haklıydı eşi. Altından kolay kalkılamayacak bir yükün altına girmişlerdi.

​Kapıyı usulca açtı. Valizi ağırdı. Bir gayretle yüklendi. Bir kere daha dönüp geriye baktı...

​"Tamam, pazar günü seni bekleyeceğim. Akşamüzeri saat beşte duraktan alacağım seni."

​Necile Hanım ağlayıp sızlanmakla bir yere varılmayacağını anlamış gibiydi.

​"İşe başlıyorum Necile. Bir atölyede gece bekçiliği buldum. Akmasa da damlar. Mecburum…"

Acı bir tebessüm yerleşmişti Necile Hanımın yüzüne. İkisi de son derece huzursuzdu.

"Kayınpederim düğün hediyesi olarak bizi İtalya’ya gönderiyor balayına. Yarın akşam gidiyoruz."

​Necile Hanım sanki can dostunu bulmuş gibi dertleşmeye başladı kızıyla...

​Esra bunalım içindeydi... Dalgın bir şekilde durağa yürürken yan başında birisini hissetti.

Yaşlı adam elindeki ütüyü bırakarak omuzları çökmüş bir hâlde kanepeye attı kendini.

​Cahit Bey düğün için ayırdığı paranın iki, üç kat üzerine çıkmak zorunda kalmıştı.

"Yavrum, biz senin aileniz ve kimsenin ailesini seçmek gibi bir tasarrufu olamaz..."

​Leyla Hanım her zaman olduğu gibi son derece küçümser tavırlarla yolcu etti dünürlerini.

​Geceleri uykusuzdu Esra... Artık Tayfun bir saplantı hâline gelmişti beyninde!

​Necile Hanım ve annesiyle birlikte Dilek’i de alarak alışverişe çıkmışlardı.

​"Allah bahtına göre versin yavrum. Mademki ana babayız, bunlar yapılacak..."

​Kimseye söyleyemezdi başına gelenleri. Annesi, babası duysa dayanamaz ölürlerdi.

​Hakan başını çevirmiş, pencereden dışarıyı seyrediyordu. Necile Hanım düşünceliydi.

Bir emrivakiyle karşılaşmışlar, altından kalkamayacakları işlerin içine girivermişlerdi...

Leyla Hanım son derece şık bir elbise giymişti. Elbisesine uygun bir makyajı vardı...