Seçkin Başkan

"Ben de yeni geldim daha askerden. Okulu bitirip vatani görevimi yaptım. Sayenizde dinlenmiş olurum..."

Genç kız dikkatle baktı. Bu yakışıklı genci beğenmişti. Göz göze geldiler genç adamla!..

"Ben garsonu yollayayım, valizlerinizi alsınlar... Yiyecek bir şeyler de hazırlatayım..."

"Hele sabahleyin göreceksiniz burayı... Pırıl pırıldır her yer, bülbül sesleriyle gözünüzü açarsınız."

Delikanlı babasını kırmadı. Halil’in yanına gitti. Pansiyonu gezdi. Bahçedeki köpekle oynadı...

O sevgisini göstermeyi bilmezdi. Bir günden bir güne kendisini alıp da kucağında sevmemişti.

Şerif sevgiyle baktı oğluna. Hiç üzmemişti kendisini. Fire vermeden okumuş, mezun olmuştu.

Şerif, yola yanaşan bir yolcu otobüsünden inen karaltıyı neden sonra fark etti.

Erenköy’deki bu muhteşem Konak’tan başka Büyük Ada’da da bir konakları vardı.

"Sana söylememiz gereken bir şey var. Daha doğrusu Elif’in bir isteği var."

Nazan genç kıza göz kırptı “aldırma sen” der gibi. Elif minnetle baktı yengesine...

Neveser Hanım yaşlanmıştı. Saçları bembeyazdı ama her zaman olduğu gibi bakımlıydı...

"Ben ona ulaşamadım hiçbir zaman. Küçük kaldım onun yanında... Buna katlanamazdım..."

​Şerif, yorucu bir günün ardından şelalenin kenarındaki masalardan birine âdeta bıraktı yorgun bedenini.

"Hep söylerlerdi de inanmazdım. İnsanın doğduğu yer, kendi vatanı bir başkaymış..."

"Yok öyle biri hayatımızda artık. Emre Can da alıştı onun yokluğuna. Boşandık bitti..."

İnanılmaz bir huzur içindeydi... Artık ünlü zengin Tunalı ailesinin geliniydi o...

"Asıl yarın için hiçbir valiz hazırlamadım ben... Bu arada bir de onu yapmam lazım..."

Mağazaya gelen bu zengin müşterileri için mağaza sahipleri dört dönmüşlerdi etraflarında.

Zaman zaman Nazan gözlerinin önüne gelse de eskisi gibi etkilenmiyordu artık. Silip çıkartmayı başarmıştı yüreğinden.