Seçkin Başkan

Alıp başını gitmek istiyordu uzaklara. Kimsenin kendisini tanımadığı yerlerde nefes alıp vermek istiyordu. Bu hayatın tek gayesinin küçük kızı olduğunu düşünüyordu. Yasemin'e olup biteni anlatıp anlatmamak konusunda kararsızdı.

Şeref o gün mesaisi bittikten sonra hemen eve gitmedi. Konak iskelesinin yan tarafında, sahildeki banklara oturdu. Sigara üzerine sigara içiyordu. Seneler öncesini düşünüyordu. Sena'yı ilk gördüğü gün geldi aklına...

Sabah erkenden kalkıyordu Şeref. Çayı koyup kahvaltıyı hazırlıyor, sonra kızını kaldırıyordu. Yasemin'le birlikte kahvaltılarını ettikten sonra hemen çıkıyordu evden. Tek vasıtayla gidiyordu işine. Yeni amiri de tıpkı eskisi gibi babacan bir adamdı.

Feraye Hanım yanında çalışanlarla oldukça mesafeli olmasına rağmen onları hiçbir zaman incitecek şekilde davranmazdı. Hasan ve Halime de neredeyse yirmi beş senedir yanlarındaydılar...

Bahçeye bakan taraf tavandan yere kadar camdı. Klasik kadife perdeler duvar rengiyle son derece uyumluydu. İtalyan stili mobilyalar ve şöminenin üzerinde duran antika vazolar salonun olduğundan daha ihtişamlı gösteriyordu...

Bütün gece rüyasında Yasemin'le uğraşmıştı Sena... Hiç böyle olacağını tahmin etmemişti. Duygularına kendisi de şaşırıyor ama kızının kokusunu burnunun dibinde duymaktan da kendini alamıyordu. İçini çekti. Boşanma davası açılmıştı...

Bir saat süren pazarlıktan sonra iç içe iki odayı kiralamışlardı. Mutfak ve tuvalet bahçenin başka bir köşesindeydi. Ev sahibinin oturduğu asıl ev ise Şeref'in kiraladığı iki odaya bir duvarla komşuydu. Küçük bir bahçe vardı...

Otel resepsiyonundan birkaç yer sordular. Sonra yürüyerek Konak'a geldiler. Oradan resepsiyondan isimlerini aldıkları semtlere giden otobüslerden birine bindiler. O gün akşama kadar dolaştılar...

Halil gittikten sonra Şeref tebligatı bir kez daha okudu. İzmir güzel bir şehirdi. İklim olarak Antalya'ya benziyordu. Hemen yola çıkmak gerektiğini düşünerek kızına döndü: "Kimseye bir şey söyleme kızım. Toparlanır gideriz" dedi...

Yasemin durgunlaşmıştı. Evin hanımının sorumluluklarını üstlenmiş gibi hissediyordu kendisini. Yemek hazırlıyor, bulaşık yıkıyor, ev temizliyordu. Bir gün önce babası uyanmadan kalkmış, onun gömleklerini yıkamıştı...

Avukat, ellerini birbirine kenetlemiş, koltuğuna yaslanmış ve dudaklarını büzerek kaşları çatık bir şekilde Sena'yı dinliyordu. Genç kadın evliliğindeki huzursuzlukları anlatıyor, mutsuz olduğunu anlatmaya çalışıyordu...

Sena, "Neresi burası? Kimim ben? Nasıl bir maceranın içine girdim Allah'ım?" diye söylendi kendi kendine. Burhan gerçekten asil ve iyi niyetli bir adamdı. Şanslı olduğunu düşünerek gözlerini kapattı...

Bir sigara uzattı genç kadına Burhan. Sena sigarasının dumanını tavana doğru üfledi. Yükselen mavi dumanlara takıldı gözleri... Sena bakışlarını Burhan Beye çevirdi. Biraz kırgın bir sesle sordu ona...

Gecenin üçü olmasına rağmen bu kadar hareketlilik ilginç gelmişti genç kadına. Burhan'ın ses tonundan düşüncelerini çıkarmaya çalıştı. Heyecanlanmıştı adam. Ama işin iyi tarafı, ters davranmamıştı. Canı o kadar çok sigara istiyordu ki...

Yasemin hafifçe hıçkırdı. Yumuşacık saçları babasının yüzüne değiyordu. Sarıldılar, birlikte ağlıyorlardı artık. Şeref kendisini tutamamıştı. Gözyaşları prangasından kurtulmuş mahkumlar gibi koşuşturuyordu yanaklarına doğru...

Yasemin annesinin odasına gelip kendisiyle vedalaşışını kesik kesik anlattı. Dudakları kıvrılıyor, sesinin tonu ağlamaklı bir şekilde çatallaşıyordu. Şeref hızla çekti kızını kendine, bağrına bastı. Gözlerini kapattı. Bitmişti işte...

Anne ve babasının tepkisi ne olacaktı acaba? Şeref mutlaka onlara gidecek ve haber verecekti. Ailesini iyi tanıyordu. Bu hadisede Şeref'i suçlu bulacaklarından emindi. Acıdı için için kocasına. Birden toparlandı..

Yasemin annesi odadan çıkar çıkmaz gözlerini açtı. Dudakları titriyordu. Annesinin mırıldanarak söylediği bütün sözleri duymuştu. Gerçeği fark edecek kadar akıllı bir çocuktu. Başını yastığına gömdü, hıçkırmaya başladı...

Şeref, ceketini alıp üzüntülü bir şekilde çıktı evden. Eğer bu kadar çok sevdiği karısını son görüşü olduğunu bilseydi evden adımını atmaz, onun yanından bir saniye bile ayrılmazdı...

Şeref kendisini güçlükle tuttuğunu fark etti. Kötü bir davranışta bulunmamak için hızla odadan çıktı. Oturma odasında kanepenin köşesine büzülmüş, gözleri dehşetle açılmış kızını görünce hiçbir şey olmamış gibi gülümsedi...