Ünal Bolat

“Büyüyünce ne olacaksın?” dediklerinde “öğretmen” diyordum da gülüyorlardı...

“İşimiz duvar örmek değil, kendimizi tamamlamaktır. Taş düşer ama doğru söz asla...”

“Taş aceleyi sevmez, harç da telaşı kaldırmaz. Her şey vaktinde olursa sağlam olur...”

“Sığındığımız ev yol kenarında eski bir kulübe. Evde yaşlı bir kadın, bir de beşikte bebek vardı...”

“Cam ıslanır ama dost eliyle gelen çay içeni ısıtır” dedi. İki dost pencere kenarına oturdu...

“Aysel Hanım o zamanlar on dört yaşındaydı. Yanında en yakın arkadaşı Zeynep vardı...”

“Sizi bilmem ama bebekliği geçtim, benim çocukluk hatta ortaokulda bile resmim yok...”

“Ahmet dayımlar soba alıp köye getirince, herkes büyük bir merakla görmeye gitmiş...”

“Köylünün mektubuna güzel destanlar, mâniler yazmada yetenekli birisiydim...”

“Bir kere de dönüp sorduk mu kendimize: Neden hep öfkeli olmayı seçiyorum?..”

“Hasan ne kadar ısrar edip yalvarsa da Tevfik, o gece neden kaçtığını asla söylemez”

“Cami cemaati ve Hasan Çavuş, dışarıda Tevfik'i bekler ama Tevfik gelmek bilmez...”

“Canım anam beni öyle içli içli ağlar görünce pek telaşlandı, kucaklayıp bağrına bastı...”

“Meğer yağmurdan fark edemediğimiz bir çukura girip çıkmışız, aracın lastiği yarılmış.”

“Tesadüfen bir programda dinlemeye başladım. Hayran kaldım, tabii ki Türkçesine...”

“Unutmayalım ki hat her zaman uzun veya kısa vadede yanlışlarımızın bedelini ödetir.”

“Bütün kapılar yüzüme kapandı. Üniversite mezununu işçi olarak almıyoruz, dediler...”

“Galiba kapatmaya gidiyoruz” denilince gözlüğünü çıkarıp hüngür hüngür ağlamıştı...

“Hepsi kumar oynuyordu. Senden korktukları için abone oldular maneviyat ne gezer?!.”

“Çalışmamızın karşılığını alamamış, sıkıntı ve üzgün bir şekilde evlerimize dönecektik...”