Ünal Bolat

Cami imamı o hâlimizi görünce şaşırarak “çocuklar ne yapıyorsunuz?” diye seslendi...

“Adamın yalnız çenesi değil, yüzü de şişti. Artık ağzını açmakta zorlanmaya başladı...”

 Hemşire geldi “sizi alamıyorum, maalesef sizin kan grubunuz az bulunan kan” dedi!..

Doktor "Maalesef bu böbreği almamız lazım, diğer taraflara sıçramadan” deyiverdi...

“Hayırdır bu ne durgunluk? Canını sıkan bir şey mi oldu? Sende bir hâl var!..”

O arada boğazımı biri sıkıyor hissi oluştu. Sanki gözlerim ve bedenim taş kesildi...”

“Hâlen merakım devam etmektedir. O ağaçlar nasıl kavak ağacıyla böyle yarışabilir?!.”

Özel bir odada avukatıma konuyu anlattım. “Her şey yasalara uygun” diye söyledi.

“Salonda bulunan ne kadar dolap ve çekmece varsa altını üstüne getirip karıştırdılar!..”

“Baş başa kaldık. Ceset torbasına koymam gerekiyordu. Torbayı açıp yanına serdim...”

 “Sağlığında ciddi bir kötüleşme ve bozulma görmediği için yeniden testler yaptırır...”

"Çok yürüdük, biraz dinleneyim” dedim ama “onu gözden kaçırırım” diye devam ettim...

Baba fırsatını bulup "oğlum al şu anahtarı git dükkânı aç, bu iş inada bindi” der.

“Revirde görevli bir arkadaş, bir gün sonra eczaneye gider yazılı ilaçları almaya çalışırdı”

Dediler “Kuşkayası’na geldik.” Sağ tarafına baktım ki Kuşkayası 50 metre önümdeydi...

“Üzerinden 50 yıldan fazla zaman geçmesine rağmen Atıf’ın mezarı sapasağlamdı”

 “Bu seyahatte benim yaşadıklarım Evliya Çelebi’nin yaşadıklarından az değil, fazla idi..”

Meğer bizden ayrılıp “belki ormanda soyguncular vardır” diye para saklamış dedem!..

“Dolabım giysilerle dolu. Birini seçer giyerim. Üstümdekiler çirkin mi?” dedi...

“Onun da beş yaşında bir kız çocuğu varmış. Depreme gece uykularında yakalanmışlar...”