Ünal Bolat

“Farklı farklı insanlarla tanışıyorduk. Kimi ilgisiz kalıyordu, kiminden iyi karşılıklar alıyorduk”

“Eşim şaşırmıştı. “Neden herkese bir dilim de bize bir tepsi?” dediğinde “Galiba bizi kalabalık gördüler” dedim.”

“Sanatı sayesinde İsmail vatani görevini Ankara Kara Kuvvetleri Komutanlığında tamamladı.”

“Babamın da beni okutamadığını anlatıp “tornacıya mı versem, marangoza mı?” dediğini söyledim”

“Para kazanabildin mi?” dediğimde “Allah bereket versin” ifadesini çok saf ve temiz kullandı.”

“Çocuk bunları söyleyince içim burkuldu… Kendi çocukluğumdaki fakirliğim gözümün önüne geldi.”

​ “Sor be çocuk, sor da anlatsın sana baban annesi, babası ve kardeşlerinin macerasını.

“12 yaşında bir çocuk, babası varsa yanında kimden, neyden, niçin korkacakmış ki?”

“Haydarpaşa dalgakıranı mendirek ve Haydarpaşa... Bir tornistan bir çeyrek yol ileri. Gacırdayan halatlar...”

“O gün eve geldim ama o gece bitmek bilmedi… O bir gün sanki bir yıl gibi geldi.”

“Durumumu evde kimseye söylemedim. Çünkü onların da canı sıkılsın istemiyordum.”

“Rabbim bizleri vefalı, kadir kıymet bilen insanlardan eylesin, karşımıza böylelerini çıkarsın...”

​“Ben bile o genç yaşımda ablanın o ihlaslı ağlayışı karşısında kendimi tutamayıp ağlamaya başladım...”

​ “Manisa Adliyesinden öyle bir çıkışım vardı ki, sanki Manisa’yı fethetmiş gibi seviniyordum...”

“Hâkim Bey iki orta kahve söyledi. Allah’tan durum müsaitti, kahve içimi sohbete daldık...”

​Cahit Abi beni görünce gülümseyerek “Ooo Orhan Abi bu ne yakışıklık, hayırdır?” dedi...

“Beyefendi ben sizi çok sevdim. Ziyaretinize gelmek istiyorum, nerede çalışıyorsunuz?”

“Elimden geldiğince yardım etmeliydim babama. Başka çaresi yoktu; yüreğimi susturmanın.”

“Sabah erkenden çıktık yola. Kendi elleriyle benim için yaptığı tahta bavulu sırtına aldı babam...”