Ünal Bolat

​“O yıllarda şimdiki gibi ‘başıma bir şey gelir mi? Polisi arasam mı?’ gibi düşünce yoktu...”

“Korktuğum başıma gelmişti. Çanta benim değildi. Açılmıyordu. O an iki şeye üzüldüm!..”

​“Şimdilerde kentlerde ilâç gibi kullanılan andız pekmezini bizim çocukluğumuzda çok fakirler yerdi...”

​“Tepe aşağı olduğum için kan beynime hücum etmişti. Hareket de edemiyordum!..”

​“Haberin yok galiba ben Rabbimin ihsanıyla ikinci hayatımı yaşıyorum biliyor musun?.."

​ “Bu arada ona namaz kılmayı da öğrettim… Almaya gönüllü olunca hemen öğreniyordu.”

​“Eşim de önce üzüldü sonra benim bunalımlarım yüzündün hayat ona da kâbus oldu...”

“Bu tasvip edilip iyi karşılanmasa da orman köylerinde bir realiteydi, köyün gerçeğiydi...”

​ “O ziyaretimizde o kadar mutlu oldum o kadar heyecanlandım ki anlatamam…”

“Meğer benim ayrılışımı işçiler ve bayiler görmesin diye hafta sonu göndermiş!..”

“Sen ne yapmaya çalışıyorsun! Tüpü tam doldurunca sana dua edeceklerini mi sanıyorsun?"

​ “Bu çocuğu hemen işe alıyoruz ve sigortasını yarın başlatıyoruz diye talimat verdi...”

​ “Müdür beni görüp görevliden ne için geldiğimi öğrenip üzülmeyeyim diye çağırıyor”

​ Kadıncağız yalvarıyor: “Dükkân işletilir, işletilmez, iflas edersin bilmem ne olur...”

​ “Adam uyku sersemliğiyle elini kafasına götürüp şaşkınca hareketler yapıyordu!..”

​“Öncelikle hayatı bize kıymetli kılan Rabbime sonsuz hamd ve şükürler olsun...”

​“Ben zaten karıştırmışım. Bizim cenaze konvoyunun nereye gittiğini bilmiyorum ki?!.”

​“Ben ağzımı açana kadar beni oradaki boş mezarlardan birine göndermeleri işten bile değildi!..”

“Sapmalar konuldu ve toprak ile mezar doldurulmaya başlandı. Tam o anda biri girdi koluma...”

“Millet de bir kenarından tutuyor. Yorucu bir süreçten sonra geldik mezarın başına…”