Ünal Bolat

“Yürekleri pır pır etmiş her anneye, ürktüğünü belli etmeyen her babaya ithaf edilebilirdi bu sözler"

​ “Elindeki kâğıdı uzatınca iki tarafta da bir şaşkınlık yaşandı. Lastikçi 'sen o musun?' dedi...”

​ “Üç çocuğumla üç gündür aç bekliyorum. Allah rızası için bize yardım edin” diye ağladı anne…

​ “Eşim ve çocuklarım da beni terk ettiler. Belki de haklılar, artık çoluk çocuğa bakamıyordum.”

“Tabii, paramız vardı ve peşin parayla üreticiden alıyorduk. Peşin para ile soğanları kolay topluyorduk...”

“Âdeta malları kapışıyorlardı. Fiyat sorma falan yok. Mal kapışılıyor, ondan sonra para ödeniyordu...”

​Hanım da şaşırdı: "Hayrola bey, rüya filan mı, gördün yoksa? Allah gecinden versin!”

​“Muavin benden özür diledi, bilemedim dedi. Gönlünü aldım, canın sağ olsun dedim...”

“Ben bile hayatımın ilk ekmeğini öğrencilerin arasında, 45 yaşında yapmış oldum...”

​ “Biz yola çıkmaya hazırlanırken kamyon şoförü 'ben de sizinle geleceğim' demesin mi?”

“Söylese de inandırıcı olmayacağını düşünmüş olmalı iki fedai ile gelip baskın yapmış”

“Ben ‘kendisi ile birlikte dövizi bozdurup para üstünü de verdim’ desem de inanmadılar...”

​“Yeni doğmuş bebek gibi ağlayacaksın ama güleceksin, yürümeyi yeniden öğreneceksin...”

​“Arabanın kapısını açtım, kendimi koltuğa bırakmak istedim ama ona bile gücüm yoktu...”

“Kan hücreleri oluşması için yapılan iğneler bile beni ayağa kaldırmıyordu, yalnızdım”

​ “Beni kırmızı koltukta ağırlıyorlar. Benim hiçbir şeyden haberim yok! Şoktayım!”

​“Bir belirsizlik içinde gümrük işlemlerini tırın üzerinde beklerken aklına kitaplar geliyor...”

​ “Arabama yönelirken cebime baktım ki anahtar yanımda değil!..”

​“Hilekârlık yapan, hilekârlığıma ortak olan amirlerin de huzursuzluğunu duyuyorum...”

“Madenciler Kahvesi, arkadaşlarımızı bulduğumuz, eşyalarımızı bıraktığımız yer olmuştu...”