Ünal Bolat

“Aral Gölü'ne dökülen iki büyük nehir var; güneydeki Ceyhun, kuzeydeki Seyhun’dur...”

“Rabbime hamd ediyor, gazetemizin 50. yılı kutluyor, Enver Ağabey'i rahmetle anıyorum...”

“Şehirle ulaşımımız kesildi, kıtlık oldu ama Rabb'im bizi aç bırakmadı, rızkımızı mısırdan verdi...”

“Yapmam gereken hareketleri söylediler, dikkat etmem gereken perhizlerimi anlattılar...”

Bizi hastaneye kabul ettiler, yatış işlemleri vb. olurken “size bir ay sonra sıra gelecek” dediler!..

İsveç’ten hasta vatandaşını getirmek için uçak ambulans gönderen devletimiz göğsümüzü kabarttı...

“Belediye Başkanı'nı telefonla aradım, uzaktan akrabam da olurdu. Durumun ciddiyetini anlattım...”

“Şoförün yanında hanımı, arkada baldızı ve iki çocuğu vardı. Hepsi ağlıyordu, şoktaydılar...”

“Sonra “hayatta yiyecek ekmek içecek suyum varmış ki araba geldi” diye kendimi teselli ettim”

Kafamdaki düşünce şuydu. “Yola çıkarım, nasıl olsa bir araba gelir ve biner Özvatan’a giderim...”

“Ercan ile kavga etmiştik. Ben kesinlikle onun babasının arabasına binmemeye kararlı idim...”

“Köylük yerlerde arazi tartışmaları sebebiyle insanlar nasıl kanlı bıçaklı oluyorlar diye hayret ederdim...”

“Ne söyleseler dayımın yüreğindeki üzüntüyü gideremiyorlar. Çok geçmeden yüreğine inme iniyor.”

"Dayım durup durup bunu sayıklıyordu: “Ben bu hâllere düşecek adam mıydım Allah’ım...”

“İşte o gazete; çok sevdiğim vatanımın, yurdumun da adını taşıyan “Türkiye” idi...”

“Tekrar İstanbul’a geldim ama merakım geçmiyordu. Daha sonra bu davetin hikmetini anladık...”

“İlk önce tereddüt ettim. Bir yanlışlık olmasın, Enver Ağabey beni Amerika’ya niye çağırsın ki”

“O zaman yengemin sana karşı sevgisi muhabbeti yemeklerin lezzeti bir bambaşka olur...”

Çayını yarılamıştı ki “karıma bir şey söyleme. Gazete de gelsin parasını o öder” dedi...

“Besmeleyle şerbetlenmiş baklavacıya her gittiğimde çorba ikram etmeden bırakmazdı”