Vehbi Tülek

Buyurdu ki: "Musibet ve sıkıntı zamanlarında sabırlı olunuz. Böyle vakitlerde Allahü teâlâyı anmakla meşgul olmak kalbe rahatlık verir..."

Ziyâeddîn Nurşînî, babası Abdurrahmân Tâgî'nin son anlarında yanında duruyordu. Üzülüyor ve ağlıyordu. Babası oğluna baktı ve niçin ağladığını sordu!..

Buyurdu ki: "Duâmın kabûl olacağını bilsem, yalnız devlet başkanı için duâ ederdim. Çünkü, devlet başkanı iyi olursa, şehirler ve insanlar kötülüklerden ve belâlardan emin olur."

Buyurdu ki: "Her şeyin bir cevheri, özü vardır. İnsanın da cevheri, akıldır. Aklın cevheri sabırdır. Kim Allahü teâlânın verdiği nîmetlere şükretmezse, o nîmetin elinden alınmasını istemiş olur."

Buyurdu ki: "Kalb yumuşaklığını, Allah adamı olan evliyânın sohbetlerine devâm etmekte aramalıdır. Kalb nûrunu da, sohbete olan gayreti devâm ettirmede aramalıdır."

Buyurdu ki: "Kim anne ve babasını ismiyle veya lakabıyla çağırırsa edebsizlik etmiş olur. Ancak babacığım, anneciğim diye söylemesi müstesnâdır..."

Bir gün, Alâüddevle Semnânî hazretlerine; "Evliyânın rûhâniyetinden istifâde edebilmek için, mezarına gidip ziyâret etmeye lüzum var mıdır?" diye sordular...

Buyurdu ki: "Allahü teâlâ bir kuluna hayır murâd ederse, ona sâlih ve ihtiyar zâtlara hizmet etmeyi, hayır yollarına girmeyi ve bu hayırları görmeyi nasîb eder..."

Buyurdu ki: "Tövbeyi oyuncak sanma! Yalnız dil ile 'Tövbe ettim yâ Rabbî!' demek yetmez! Hem dil ile tövbe etmeli, hem de haramları ve yasak olan şeyleri yapmamalıdır."

Ahmed bin Yahyâ vefât etmişti. Cenâzesini yıkaması için biri yanına girdi. Fakat adam "Bu vefât etmemiş!" diyerek hemen dışarı fırladı...

Ahmed Nâmıkî Câmî, gençliğinde zevk ü sefâ içinde yaşardı. Ancak yirmi iki yaşında bütün günahlarına öyle bir tövbe etti ki, Allah adamlarından oldu...

Buyurdu ki: "Evliyâya dil uzatan, kılıca çarpan kimse gibidir. Evliyâya sıkıntı veren kimseyi evliyâ affetse bile, Allahü teâlâ affetmez ve cezâsını mutlakâ verir..."

Arab Baba'nın vefâtından uzun bir süre sonra Harput'ta, büyük bir kuraklık olur. Ermeni bir büyücü, zengin bir âilenin kızına "Bu kuraklığın bir çâresi var" der!..

Buyurdu ki: "İlim iticidir. Allah korkusu sevk edicidir. Nefs ise itâatsizdir, serkeştir. Murâdını eksiksiz eline geçirmen için, nefs atını ilim siyâsetiyle idâre et. Korku ile tehdîd ederek sür."

Buyurdu ki: "Ey dilediğini yok ve var eden Allah'ım! Kalan ömrümüzde bizi kötülüklerden koru. Râzı olmadığın, beğenmediğin şeyleri bize çirkin göster, beğendiklerini sevdir."

Evliya hanımlardan Cevhere Berâsîyye, bir gün kocası Ebû Abdullah el-Berâsî'ye şöyle sorar: "Ey efendi! Kadınlar Cennet'e girdiklerinde süslenir ziynetlenirler mi?"

Buyurdu ki: "Allahü teâlânın takdirine râzı olup sıkıntılara sabreden fakirler, yeryüzünde, Allahü teâlânın emin kullarıdır. Onlar hürmetine, Allahü teâlâ diğer insanları belâlardan muhâfaza eder."

İbrahim Edhem hazretleri, Tâbiîn'in meşhûr âlimlerinden ve evliyânın büyüklerindendir. 714 (H.96) senesinde Belh şehrinde doğup, 779 (H.162)da Şam'da vefât etti...

Büyük velî Ebû İshâk Şîrâzî hazretleri buyurdu ki: "Fakirliğin kendine has bir nûru vardır ve onu gizlediği müddetçe durur. Açığa vurunca, kaybolup gider..."

Buyurdu ki: "Kendisinde gördüğün bir ayıptan dolayı, Müslüman kardeşini kötüleme. Olur ki, aynı hatâya sen de düşersin ve ondan da kötü olursun..."