Vehbi Tülek

Haşim bin Utbe hazretleri hastaydı... Bir gün, Hazret-i Muâviye onu ziyarete gitti. Ağlar bir vaziyette görünce sebebini sordu!..

Buyurdu ki: "En çok sevindiğim ve sevdiğim şey, Allahü teâlânın bana ihsân ve ikrâm ettiği îmân nîmetidir. En çok korktuğum şey ise, onun benden gitmesidir."

Buyurdu ki: "Açlık nûrdur. Tokluk ateştir. Şehvet odundur. Şehvet ve tokluk bir araya gelince, ateş yanmaya başlar. Sâhibini yakıp bitirir!"

Bir timsah, bir adamı yakalamış götürüyordu. Ebü'l-Hasen Sabbag hazretleri "Dur! O adamı bırak" dedi. Timsah olduğu yerde kaldı!..

Ebû Seleme ve hanımı Ümmü Seleme, ilk iman edenlerdendir. Ebû Seleme Uhud'da aldığı yaradan dolayı şehid olmuş ve hanımı da dul kalmıştır...

Zünnûn-i Mısrî hazretleri bir gün dağlarda dolaşırken bir topluluk görür. Hepsi bir yerlerinden rahatsız olup, şifa aramaktadırlar...

İstanbul'da büyük bir dep-rem olur... O günlerde bir de veba hastalığı baş gösterir. Halk çaresizlik içinde kıvranmaktadır!..

Hazret-i Ömer'in çok zayıf bir oğlu vardı. Kendisini hekim olarak tanıtan bir Yahudi, buna çare olacağını söyle-yerek onu evine götürdü!..

Manisa ve Kırkağaç Yunan işgali altındaydı. Halk, silahlanarak dağa çıkıyordu. Bunlar arasında Ali Efe ile oğlu Küçük Efe de vardı...

Mâlik bin Dînâr, son anlarını yaşayan bir hastayı ziyarete gider. Kendisine Kelime-i şehâdeti telkin eder ancak adam bir türlü söyleyemez!..

Abdülvehhâb-ı Şa'rânî, Şemseddîn ibn-i Münîr hazretlerinin hastalandığını öğrenir. Bir gün, dostlarıyla birlikte onu ziyâret için sözleşirler...

Aslan Paşa; arada anlaşmalar olmasına rağmen Avustur-ya'nın Paloto Kalesine hücum eder. Bu emirsiz saldırıyla hazin sonunu hazırlamış olur!..

Yeni damat Sa'd şehid olmuştu... Resûlullah efendimiz başını göğsüne yasladı. Yüzündeki toprakları sildi. Gözlerinden yaşlar süzülüyordu!..

Amr bin Vehb'in güzellikten ve akıldan yana nasipli bir kızı vardı. Resûlullah efendimiz siyâhî bir kimseyi onu istemek üzere babasına gönderdi...

Ziyad bin Samid ve Amr Sabit bin Rakş, Eshâb-ı kiramdandır. Biri Ensarın gençlerinden diğeri de en son imana gelenlerinden idi...

Ziyad bin Ebih, Basra ve Kûfe valisi iken, Şam'da bulunan halife Muaviye hazretlerine bir mektup yazar. Ondan, bir görev daha istemektedir!..

Buyurdu ki: "Yolu bilmek, tanımak lâzımdır. Şimdi iş vaktidir. Yemek, içmek, yatmak zamanı değildir. O hâlde, ey basîret sâhipleri ibret alınız..."

Karamanoğlu Mehmed Bey, bazı Türkmen beyleriyle birlikte Sivrihisar'ı zapt eder. Daha sonra Bursa önüne gelip şehri kuşatma altına alır...

Abdurrahman Echûrî, son anlarını yaşıyordu. Eliyle ağzına su götürmeye bile mecali kalmamıştı. O sırada bir şahıs, sual sormak için geldi!..

Âsiler Hüseyin Paşa'yı öldürmek üzerelerdi. O ise kendini düşünmüyor Yeniçerilere, Padişaha bir zarar vermemeleri için yalvarıyordu!..