Vehbi Tülek

Buyurdu ki: "Kalbin tam bir ihlâs ile (Lâ ilâhe illallah) diyerek bir defâ Allahü teâlâya yönelmesi, gâfil olarak yapılan yer dolusu ibâdetten hayırlıdır..."

Abdülehad Nûrî Efendinin sohbetinde bulunanlardan biri; "Efendim evliyâullah, Allahü teâlânın izni ile toprağı altın yapar. Sizden böyle şey isterim" deyiverdi...

Buyurdu ki: "Bir kimse, kendisinde sâlihlere karşı yakınlık ve sevgi, onlardan da kendisine bir yakınlık ve sevgi göremezse, bunun için üzülmesi ve ağlaması gerekir."

Ebû Bekr Süyûtî, Celâleddîn Abdürrahmân-ı Süyûtî'nin babasıdır. Fıkıh, usûl, kelâm, nahiv, sarf, me'ânî, beyân, ferâiz ve vesâik ilimlerinde derin âlim idi...

Adamın biri, bir kadına bıçakla saldırdı. Kadın korkudan tir tir titriyordu. Bişr-i Hafî oradan geçerken adamı gördü ve bir şey söyledi. Adam birden yere yığıldı!

Ahmed Satiha hazretleri, zirâatle meşgûl olur, tarlalarını ekip biçerdi. Böylece, İslâmiyetin sâdece ibâdet etmeyi değil, çalışmayı da emrettiğini gösterirdi...

Ebüssü'ûd Cârihî, Mısır'da yaşayan Allah adamlarındandır. Talebelerini çeşitli imtihanlara tâbi tutardı. Bir yıl imtihana tâbi tutmadığını huzûruna almazdı...

İbn-i Münîr, Şafiî mezhebi âlimlerinden ve evliyânın büyüklerindendir. 937 (m. 1531) senesi Safer ayının ikisinde, pazar günü Ba'lebek'te (Lübnan) vefât etti...

Peygamber efendimizin, İslâmiyeti açıkça yaymaya başladığı yıllar... İnsanları İslâm dinine davet ediyor. İşte o günlerde Devs kabilesinden biri gelir Mekke'ye...

Yemen Hükümdarı Seyf ibni Zilyezn, kendisini ziyarete gelen Abdülmuttalib'e şöyle der: "O gelecek Peygamberin dedesi sensin. Bunda aslâ yalan yoktur..."

Resûlullah efendimizin doğduğu günlerdi... Dedesi Abdülmuttalib bir heyetle Yemen'e gitti. Hükümdar Seyf ibni Zilyezn, Abdülmuttalib'i çok sevmişti...

İsyancı Sihlerin lideri Guru Teg Bahâdır, yakalanıp Âlemgîr Şâh'ın huzûruna getirildi. Bir kâğıt kalem istedi ve bir şeyler yazmaya başladı...

Seyyid Alî, insanların Allahü teâlâya ibâdet ve tâatte gevşek davranmalarına çok üzülüyordu. Bir gün şöyle dua etti: "Yâ Rabbi, âhir zaman fitnelerine bulaşmadan canımı al!.."

Meşhûr bir kimse, bazı seyyidlere dil uzatır, eziyet ederdi. Nihâyet o seyyid zâtlar, daha fazla tahammül edemeyip Seyyid Alî'ye bu durumu haber verdiler...

Bir velî zat, hacca gitmeye niyet etti. Henüz âkıl bâliğ olmayan erkek evlâdı ağlayıp ısrar edince, onu da Mekke-i mükerremeye götürdü...

İbn-i Neccâr'ın kimsesi yoktu. Hiç evlenmedi. Kimseden bir şey istemezdi. "Yâ Rabbi, beni kimseye muhtaç etme. Param bittiğinde canımı da al" diye dua ederdi...

Merzûk bin Hasen'in oğullarından birinin, bir kimsede alacağı vardı. Bir zaman sonra o kimseden alacağını istedi. Fakat adam borcunu inkâr ediyordu!..

Malik bin Dinar, üç-beş kişilik bir grubun bir cenaze götürdüklerini görür. Cemaatin azlığı dikkatini çeker ve orada birine bunun sebebini sorar...

"Silsile-i aliyye" büyüklerinden Ubeydullah-i Ahrâr hazretlerine bir gün rüyâsında şöyle denildi: "İslâmiyet, senin hizmetinle, mededinle kuvvet bulacak..."

Tâbiînin büyüklerinden Hasan-ı Basrî hazretleri buyurdu ki: "Müminin ahlâkı, zenginlikte iktisâd, genişlikte şükür, belâ ve musîbet zamânında sabırdır..."