Vehbi Tülek

Pîr Fethullah hazretleri, gençliğinde ilim tahsîli için Tebriz ve Horasan'a gitti. Orada Molla Câmî hazretlerinden okudu. Sonra Uzun Hasan onu müderris olarak, Erzincan'daki bir medreseye tâyin etti...

Osman Gâzi'nin kayınpederi ve hocası olan Şeyh Edebâlî hazretleri buyurdu ki: "Vazifen çetin, yükün ağırdır oğul! Hizmette önde ücrette geride olasın. Vazifenin en ağırına talip olmaktan kaçmayasın!.."

Beş yüz sene ibadet eden bir âbid vardı. Vefat edince Allahü teala meleklerine; "Kulumu rahmetimle cennete koyun!" buyurdu. Ancak âbid "Ya Rabbi, beni amelimin karşılığı olarak cennetine koy!" dedi...

Buyurdu ki: "Bütün kerametleri bize verseler, fakat itikadımız ehl-i sünnet değilse, hâlimiz haraptır. Eğer bütün haraplıkları, çirkinlikleri verseler itikadımız ehl-i sünnet ise, hiç üzülmemeliyiz."

Sultan Üçüncü Mehmed Hân, Eğri Seferine çıkarken, Orduyu vaaz ve nasîhat ile takviye etmesi için Yayabaşızâde Efendiyi de berâber götürmek istedi. O da seve seve kabul etti...

Zenbilli Ali Efendi; İkinci Bâyezîd Hân, Yavuz Sultan Selim Hân ve Kânûnî Sultan Süleymân Hân devrinde olmak üzere 24 sene şeyhülislâmlık yapmıştır...

İslam âlimlerinin büyüklerinden Selam bin Abdullah Bâhilî buyurdu ki: "Evliyânın büyüklüğüne îtirâz ettikleri için helâk olanlar, velîlik yoluna girerek kurtulanlardan daha çoktur!.."

Eshab-ı kiramdan Muhrez bin Fadle, Antakya'yı fethe giden bir birliğe komuta ediyordu. Bizans İmparatorunun Medine'ye kadar yakıp yıkacağı haberini alınca askerleriyle hemen o tarafa yöneldi...

Ahmed Zâhid, tasavvuf yolunda bulunan yüksek derece sahiplerinin üstünlerindendir. Tasavvuf ehli arasında kendisi için, "Zamânının Cüneyd-i Bağdâdî'si" denilirdi...

İslam ordusu Yemame'de mürtedlerle çarpışıyorlardı. Düşman yirmi bin kayıp vermişti. Mücahidlerden de şehid ve yaralılar vardı. Bunlardan biri olan Sabit bin Kays, arkadaşına vasiyetini yapıyordu...

Bir gün Halîfe Me'mûn ava çıkıyordu. O esnada, bütün çocuklar sokaktan kaçtı. İmâm Ali Rızâ'nın oğlu Muhammed Cevâd da çocukların yanında duruyordu. Yalnız o olduğu yerden ayrılmadı...

Tufeyl bin Âmr hazretleri bir grup Müslümânla Yemâme tarafına cihâda giderken yolda bir rüyâ gördü. Çok etkilenmişti. Gördüğü rüyayı arkadaşlarına kendisi bakın nasıl tabir etti!..

Galiçya da, Çanakkale gibi şeref tablomuzdur... Bitti, tükendi denilen Osmanlı, Çanakkale'de nasıl düşmana bir hezimet yaşattıysa, Galiçya'da da Ruslara yenilginin acısını tattırmışlardı...

İşgalci güçlerin komutanı olarak Çanakkale'de görev yapan Fransız generali Bridges de hayrandır Türk'ün ahlâkına... "Türkler gibi mert bir milletle savaştığınız için daima iftihar edebilirsiniz" der hatıratında...

Gazi Mehmet Çavuş Çanakkale'yi anlatıyor: "Silah arkadaşım ve aynı zamanda eniştem olan Recep'i, iki ayağı kopmuş vaziyette gördüm. Ağlamaya başladım; ancak o beni teselli ediyordu!.."

Müseyleme'tül-Kezzâb, peygamber olduğunu ilan edince Hâlid bin Velîd komutasındaki İslâm ordusu bu fitnecinin üzerine sevk edildi. Mücahidler arasında Ebu Akil adında bir genç vardı. Ağır yaralanmıştı...

Binbaşı Bedri Bey anacığına şöyle yazıyordu cepheden: "Canım anneciğim, hep sana hizmet etmeyi, yanında kalmayı, güzel kokunu koklamayı arzuladım. Çok az kısmet oldu. Bu dünyâda sana doyamadım..."

Maliki fıkıh âlimlerinden Cimmeni hazretleri buyurdu ki: "Bir kula bak; vaktini boşa harcıyorsa, boş şeylerle vakit geçiriyorsa, Allahü teâlâyı anmıyorsa, bilesin ki, Allahü teâlâ onu sevmiyor."

Kendisine "Ayaklı Kütüphane" denilen İsmail Sâib Sencer; Arapça'yı, Fransızca'yı Farsça'yı, Almanca'yı, Grekçe'yi ve Latince'yi ana dili gibi bilir. Buyurun, bu hizmet âşıkını yakından tanıyalım...

Yine savaş yılları... Adına "Çanakkale" denen destanı yazacak koç yiğitler düşmüşlerdi cephe yollarına. Düşmana kan kusturacak er oğlu erlerin arasında Ali adında bir köy delikanlısı vardı...