Vehbi Tülek

Çevresindekileri şaklabanlık yaparak gülmekten kırıp geçiren bir adam vardı. Bir gün kervanla bir şehirden geçerken adamın biri ona yalancı şahitlik teklif etti. Adam hemen kabul etti!..

Büyük fıkıh âlimi Ebû Abdullah son anlarını yaşıyordu. Buyurdu ki: "Allah birdir. Muhammed aleyhisselam onun Resulüdür. O Resul ki aşkın, şefkatin, merhametin kaynağıdır. Gelen var mı, ben O'na gidiyorum..."

Büyük velîlerden Abdülehad Nuri hazretleri camide vaaz ederken kürsüye bir kâğıt konulur. Üzerinde "Size âlemin kutbu diyorlar. Eğer kutub iseniz beni burada hemen helak edin" yazmaktadır...

Kadı İyas hazretlerine bir gün çok çetrefil bir dava gelir. Bir adam bir arkadaşına parasını emanet ettiğini söyler, ancak arkadaşı böyle bir emanet almadığını iddia etmektedir!..

Abdülaziz Hanın annesi Pertevniyal Valide Sultan, çok şefkatli bir kadındı. Hayvanlara bile acırdı. Bir gün yağmurlu bir havada sokakta su birikintisine düşmüş bir kedicik gördü. İçi sızlamıştı. Bakın neler oldu?..

Fransızlar Maraş'a girmişlerdi... Şehirdeki Ermeniler taşkınlık etmeye başlayınca eli silah tutan herkes düşmana dersini vermeye koştu! İşte bu kahramanlardan biri de Evliya Efendi idi...

Müştâk Efendi, Hakkârî beylerinden idi, ancak dünyâ malı ve rütbelerinden yüz çevirmişti. Mânevî saltanat ona, dünyânın yanında üstün ve kıymetli olmuştu. Muş Kabristanında medfundur...

Mâlik bin Dînâr hazretleri bir gün son nefesini vermek üzere olan bir hastayı ziyârete gitmişti. Kendisine Kelime-i şehâdeti söyletmek için uğraştı, ancak adam başka şeyler söylüyordu!..

İhtiyar sahâbi Cündeb bin Damre Medine'ye hicret edememişti. Nisâ sure-i şerifesinde hicret edenler övülüyordu... Cündeb radıyallahü anh, artık Mekke'de durmak istemiyordu, ancak hasta idi, nasıl yola çıkacaktı?..

Zeyd bin Zeynel'âbidîn, Medine'de 79 (m. 698) yılında doğdu. Emevî halifesi Hişâm bin Abdülmelik zamanında, münafıkların bir hilesi neticesinde çıkan savaşta şehîd oldu...

İbn-i Hüvârâ, yol kesicilik yani eşkıyalık yapardı. Bu yolda berâber oldukları arkadaşları vardı. Bu da onların reîsi idi. Bir kadının sözleri üzerine öyle bir tövbe etti ki Allah adamlarından oldu...

Cüneyd-i Bağdâdî hazretleri câmideyken, önceden hiç tanımadığı bir zat içeri girdi. İki rekat namaz kılarak bir kenara çekildi. Biraz sonra, Cüneyd-i Bağdâdî'yi yanına çağırdı. Belli ki ona söyleyecekleri vardı!..

Bir adam Habib-i Acemî'ye gelerek "Hacca gidiyorum. Şu on bin dirhemle bana bir ev al" der. O günlerde Basra'da müthiş bir kıtlık vardır. Habib-i Acemî o parayla fakirlerin ihtiyaçlarını görür! Peki, adama ne cevap verecektir!..

Selçuklu Sultanı Melikşah, bir gün atıyla yolda giderken, beli iki büklüm olmuş bir kadıncağız gördü. Kadın, Padişahı görünce, atının dizginlerini tuttu ve feryad etmeye başladı!...

Şair Nef'î, Sultan I. Ahmed Han zamanında sarayda Katipliğe kadar yükseldi. Padişah onu takdir ederdi. Nef'î ise, sultanın ona olan teveccühünü kullanarak saraydaki herkesi hicvederdi. Ancak bir gün olanlar oldu...

Ayşe henüz 14 yaşındaydı... Cariye olarak satılmak üzere Çerkez ülkesinden İstanbul'a getirildi. Dönemin Fransız Büyükelçisi tarafından gizlice satın alındı ve bir gemi ile Paris'e gönderildi... Gerisi çok hazin...

Büyük velî Süfyan-ı Sevrî hazretleri, Harem-i şerifi tavaf ederken her adımda Peygamber efendimize salât-ü selâm getiren bir adam görür. Sonrasını kendisinden dinleyelim...

Bir cariye, Mısır Seferinde Yavuz Sultan Selim Hanı görür görmez âşık olur. Ümitsiz bir aşk, ancak cariyenin kara sevdası dayanılmaz bir hâl alınca durumunu Padişaha söylemeye karar verir!..

Süfyan-ı Sevrî hazretlerinin de tanıdığı bir Hristiyan Kâbe-i şerifin içine girmeye niyetlenip ayağını mübarek eşiğine koyduğu an, şöyle bir ses duyar: "Sen Beytullah'a nasıl girersin? O beytin Rabbi sana dargındır!.."

İsrailoğulları arasında fasık bir genç vardı. Günah işlemekten bir türlü vazgeçmiyordu. O beldenin halkı kötü yoldan onu vazgeçirmekten ümit kesince şerrinden kurtulmak için Allah'a yalvarmaya başladılar...