Vehbi Tülek

Kıyâmette işe yarayacak olan şey, İslâmiyetin sahibinin gösterdiği yolda yürümektir.

​Şeyh Abdülhamîd Nûbânî ona: "Senin bir oğlun olacak. İsmini babanın adı olan Hasan koy!"

​"Yavrucuğum! Fıkıh ve hadîs öğren. Câhil tarîkatçilerden sakın. Şöhret peşinde koşma!.."

​"Bir kimse, kerâmete hiç inanmıyor ise, hiç ehemmiyeti yoktur. Sözlerini isbât edemez."

​"Kıymetli efendim! Sıkıntıların gelmeleri, görünüşte çok acı ise de, bunların nîmet oldukları umulur."

​Hâce Behâeddîn Nakşibend-i Buhârî hazretleri buyurdu ki: "Bizim yolumuzun temeli sohbettir!"

Gönülden inanmanın alâmeti vardır. Bu alâmet, İslâmiyetin emirlerine sarılmaktır...

​"En iyi kimse, kalbi dünyaya bağlı olmayan ve Allah sevgisi ile çarpandır..."

​"Birkaç gece rahatsız ol da, sonsuz râhata kavuş. İyi ameli sonraya bırakıp tehir edenler helâk oldular."

Abdülehad efendi vaaz ederken, kürsüye "Sizin gavs olduğunuz söyleniyor" yazan bir kâğıt konur...

​“Biliniz ki, sizden bir kimse yoktur ki, ona vârisinin malı, kendisinin malından daha sevimli olmasın!.."

"Sakın dünyânın parlaklığına, câzibesine ve onun dışı tatlı, içi zehir olan hîlelerine aldanma!"

​Müslümanların kendileri ile alay eden kâfirleri pis ve zararlı bilmeleri lâzımdır.

''Dünyâda haram, günah olan işlerle meşgûl olan kimseler, herkesin yanında zelîl olur, aşağılanır.''

​Peygamber efendimiz bir şeye mübârek ellerini sürseler, onda bereketler hasıl olurdu...

​"Maksat, tâlebeye nefsi terk ettirmektir. Halvette yapılan zikirde, kişide benlik duygusu galebe çalabilir."

​"Allah'ım! Seni, bütün noksan sıfatlardan tenzîh edip, uzak tutar, kemâl sıfatlarla tesbîh ederim!"

Sâmi Efendi, hocasından Uşşâkî tarîkatında icâzetnâme aldı ve İstanbul'a gönderildi...

​Müslümanlarda, birkaç yüz seneden beri bir duraklama, hattâ gerileme olduğu meydandadır...

​Abdurrahmân bin Muhammed, talebeleri ile bir seferde idiler. Talebeler, çok susamışlardı...