Vehbi Tülek

Resûlullah efendimiz tarafından "Ümmetin Emîni" diyerek övülen Ebû Ubeyde bin Cerrâh, bütün gazalarda bulundu. Rumlar ile olan muharebelerde, senelerce nefer olarak savaşırken, halife Hz. Ömer onu Şam ordularına "Başkumandan" yaptı...

Hz. Hasan henüz akıl ve baliğ olmadan Resulullaha biat eden çocuklardandı. Sekiz yaşına geldiği zaman, önce dedesi, sonra da annesi Fatıma-tüz-Zehra vefat edince, yetim kaldı. Bundan sonra da babası Hz. Ali'nin terbiyesinde büyüdü...

Resûlullah efendimizin vefâtından sonra, Hz. Fâtıma'nın güldüğü hiç görülmedi. Ayrılık ateşi ile yanıyordu... Nihayet Resûlullah efendimizden altı ay sonra vefat etti. Ehl-i beytten birkaç kişi cenaze namazını kılıp, gece defnettiler...

Hz. Âmine, henüz altı yaşındaki oğlu Muhammed (aleyhisselam) ve Ümm-i Eymen, Mekke'ye doğru yola koyuldular. Neşeli bir şekilde yollarına devam ediyorlardı ki, beklemedikleri bir şey oldu. Ebva denilen yerde, Hz. Âmine aniden rahatsızlandı...

Hazreti Ali, Resûlullahın amcası olan Ebû Tâlib'in oğludur... İslâm halîfelerinin ve Cennetle müjdelenen on kişinin dördüncüsüdür. Resûlullahın dâmâdıdır. Ehl-i beytin birincisidir. Hicretten yirmiüç yıl önce Mekke'de doğdu...

Hazreti Osman, Aşere-i mübeşşeredendir. Üçüncü halîfedir. Resûlullahın iki kızını aldığı için (Zinnûreyn) denir. Önce Müslümân olanların dördüncüsüdür. Hicri 35'inci senenin Zil-hicce ayında, Kur'ân-ı kerîm okurken 82 yaşında şehîd edildi...

Hazreti Ömer, Resûlullahın ikinci halîfesidir. Aşere-i mübeşşeredendir. Hicret-i Nebeviyyede kırk yaşında idi. Kureyş eşrâfındandır. Önce, İslâma düşman oldu. Bi'setin altıncı yılında, kırkıncı veyâ kırkbeşinci olarak îmâna geldi...

Hazret-i Ebu Bekir'in asıl adı, Abdüllah bin Ebû Kuhâfe bin Âmir bin Amr bin Kâ'b bin Sa'd bin Teym bin Mürre'dir. İlk îmâna gelen hür insandır. Büyük tüccâr idi. Bütün malını, evini, barkını Resûlullah uğruna verdi. Gençlikte de arkadaş idiler...

Sevgili Peygamberimizin dedesi Abdulmuttalib, son anlarını yaşamaktadır. Kâinatın en güzel başını ve en güzel gözlerini öpüp koklar ve yanındakilere şöyle der: "Şahid olun ki, ben cihanda bundan daha güzel bir yüz görmedim!.."

Muhammed aleyhisselâm peygamber olarak gönderildiğinde, Hâlid bin Sinân aleyhisselâmın kızı hayatta idi. Peygamber efendimizin huzûruna kavuşmakla şereflenmiştir...

Hz. Süleyman bir sabah Beyt-ül-Makdis'e geldiğinde, bir fidan gördü. Ona ne bitkisi olduğunu sordu. O da harnûb yani (keçiboynuzu) olduğunu söyledi. "Sen niçin bittin?" diye sorunca aldığı cevap onu hayrete düşürdü!..

Allahü teâlâ Hz. Mûsa'ya "Ben kardeşin Hârûn'un ruhunu kabz edeceğim. Filân dağa gitmenizi istiyorum" buyurdu. Hz. Mûsa, Hârûn aleyhisselâmı alarak bildirilen dağa götürdü...

Benî İsrail'e peygamber olan Musa aleyhisselam, Firavun'u imana davet etti. Fakat bunu kabul etmeyen Firavun, İsrailoğullarına zulmetti. Sonra da Mısır'dan çıkmalarını söyledi...

Eyyûb aleyhisselâm, Şam civârında yaşayan İsrâiloğullarına peygamber olarak gönderildi. Onları Allahü teâlâya îmân etmeye ve ibâdete çağırdı. Bu uğurda çok zahmet çekti. Kendisine sadece yedi kişi îmân etmiştir...

Hazret-i Yusuf'un kardeşleri, onu kıskanıyorlardı. Nihayet bir gün eğlence maksadı ile Yusuf'u kıra götürüp kör bir kuyuya bıraktılar. Sonra gelip kuyudan çıkaran bir kafileye, "kölemizdir" diyerek sattılar...

Yâ'kûb aleyhisselam, Kenan Diyârı'nda, yâni Fenike denilen Sayda, Sûr ve Beyrut ile Filistin ve Sûriye'nin bir kısmından ibâret olan bölgede yaşayan insanlara gönderilen peygamberdir...

Ülül-azm peygamberlerden olan İbrâhim aleyhisselâm yüz yetmiş beş yaşında iken, Hz. Hâcer ve Hz. Sâre'den sonra Kudüs'te vefât etti. Vefât etmeden önce oğlu Hz. İsmâil'e vasiyette bulunmuştur...

Hazreti Nuh, tufan son bulduktan, yeryüzünde hayat yeniden başladıktan ve evladı etrafa dağıldıktan sonra vefat etti. Tufandan sonra daha uzun seneler yaşadığı da bildirilmiştir...

Âdem aleyhisselamdan Hazreti Muhammed'e kadar devam eden bir peygamberlik nuru vardır. Bu nur, Hz. Havva, Şit aleyhisselama hamile olunca, onun alnında parlamış, yani ona geçmiştir...

İdrîs aleyhisselâm zamânında yeryüzünde yaşayanların yaptıkları ibâdetler her gün Allahü teâlâya arz ediliyordu. Bu arz sonunda melekler, bilhassa Azrâil aleyhisselâm Hz. İdrîs'in bu hâline hayran kalmıştı...