Yusuf Alabarda

​En son bu köşede kaleme aldığım ‘Dünya, ekonominin ateşinde kavruluyor’ içerikli yazımda, dünyadaki küresel ekonomik sıkıntıları ve bunun Türkiye’ye dair yansımalarını değerlendirmiştim.

Pandemi sonrasında ortaya çıkan ekonomik sıkıntılar tüm dünyayı etkisi altına aldı. Şüphe yok ki küresel ekonominin önemli bir parçası olan Türkiye de bu ekonomik sıkıntılardan payına düşeni alıyor, almaya da devam edecek.

​Uzun bir zamandan bu yana Rusya’nın sergilediği genişlemeci siyasete hep birlikte şahitlik etmekteyiz. Biliyorum bu ülkede ne kadar Amerikan muhibbi varsa, en az o kadar da Rus muhibbi olduğundan, bu yazıya itiraz ederek bizi ‘ABD’nin bölgedeki siyasetine odun taşımakla’ suçlayacaklardır. Lakin ABD’nin bölgedeki siyasetine dair yazdıklarım ve ekranlarda söylediklerim kayıt altında, dileyen dilediği kadar okur ya da izler.

Türkiye dün Birleşik Arap Emirlikleri Veliaht Prensi Muhammed bin Zayed el-Nahyan’ı (MbZ) Ankara’da ağırladı. Orta Doğu coğrafyasının hemen her noktasında Türkiye’nin karşısına çıkan bir ülke liderinin Ankara’ya gelmesi elbette çok önemli. 15 Temmuz darbe girişimi sonrası gerginleşen ilişkiler, Katar’a uygulanan blokaj ve ambargo, Somali, Suriye, Doğu Akdeniz ve Libya’ya kadar büyük sorunları ihtiva ediyor.

PKK’nın kurucularından olan terörist Ali Haydar Kaytan etkisiz hâle getirildi.

​TRT, başarılı bir habercilik örneği sergileyerek Fransa’nın Suriye sahasında terör örgütleri DEAŞ ve YPG ile nasıl iş birliği, ticaret ve koordinasyon içerisinde hareket ettiğini ortaya döktü.

Orta Doğu’da Türkiye merkezli yapbozun parçalarının kaç parçadan ibaret olduğunu kestirebilene aşk olsun. Haritada Türkiye’nin yerini gösteremeyecek sığırtmaçlar, konforlu koltuklarından plan yapmaya devam etmekteler. Bu köşemde daha önce ‘kimin eli kimin cebinde’ isimli detaylı bir analiz(*) kaleme almıştım. Şimdi her geçen gün tablo daha net bir şekilde ortaya çıkıyor.

Bazen düşünmüyor değilim, acaba ülke gündemi içeriye bu şekilde sıkışsın ve dışarıda olan biten dikkatten kaçsın diye mi ülke içinde bu kadar nobran siyaset yapılıyor?

Son yazımda Türkiye’deki siyasetsizliğin siyaset hâline geldiğinden dem vurarak, bunun ülke ve evlatlarımız açısından nasıl acınası bir durum olduğunu yazmıştım. Yazımın mürekkebi kurumadan Kemal Kılıçdaroğlu Yozgat’tan esti gürledi: “Bunların yaptığı gibi yapmayacağız. O Kandil denilen terör yuvasını yerle yeksan etmezsem bana da Kemal Kılıçdaroğlu demesinler.”

2023 seçimlerine doğru hızla yol alırken siyasi partilerden siyaset üretmesini dört gözle beklemek nasıl bir talihsizliktir? Özellikle iktidarın uyguladığı politikalara alternatif siyaset üretip halkın önüne koymak yerine, 41 Yasin gruplarındaki dindar ablaların Ekrem İmamoğlu’nun yüzünde ‘Rabbi yessir’ görmesini, siyaset diye ortaya koymak nasıl acınası bir durumdur?

Geçtiğimiz hafta devletin düzensiz göç, terör ve narkotizme karşı sürdürdüğü mücadeleyi yerinde görmek maksadıyla, İçişleri Bakanlığı koordinesinde bir programımız oldu.

Başlığa takılıp ayrıştırıcı bir şeyler yazdığımı düşünmeyin.

Avrupa başta olmak üzere tüm dünyada bir enerji krizi kapıda. Paris İklim Anlaşması ile uyumlu bir enerji altyapısı nasıl mümkün olur suali cevap bulmaya çalışırken tüm dünyada termik santraller devreye alınmaya başladı.

Daha dün yadırgayacağımız birçok konu, bugün kanıksadığımız hakikatlere dönüşüyor. Toplum ve kamu vicdanının asla kabul etmeyeceği hususlar, her gün belli dozlarda topluma enjekte ediliyor, toplum alıştırılıyor.

Biz istediğimiz kadar unutalım, karşındaki tüm benliğini senin varlığın üzerinden tanımlıyorsa, mücadele etmek dışında yapacak bir şeyin kalmıyor.

​Son zamanlarda havalimanlarından bir uçak bileti fotoğrafı ve altında bir mesaj yayınlamak, yükselen bir trende dönüştü. Genelde verilen mesajlar ‘ülke bir mühendisini daha kaybetti, beni falanca ülke pizzacı olarak tepe tepe kullansın’ şeklinde.

Afganistan’da bu cuma gerçekleştirilen bombalı saldırı sonrasında 100’den fazla Afganistan vatandaşı hayatını kaybetti.

Siyasetin gündemi Türkiye’de her geçen gün ısınırken, gözümüzün içine bakarak HDP hakkında güzelleme yapanların en çok istifade ettikleri husus, sanırım insanoğlunun zaman içerisinde bazı şeyleri unutması. Boşuna dememişler: "Hafıza-i beşer nisyan ile maluldür."

Azerbaycan’ın işgal altındaki toprakları kurtarıldığından bu yana Minsk Grubu eş başkanlarından olan Fransa ve ABD’deki rahatsızlık bitmek tükenmek bilmiyor. Özellikle Dağlık Karabağ’ın haritada yerini dahi gösteremeyecek bazı ABD’li senatörlerin kafası kesik bir tavuk gibi önüne gelen metni imzalaması, kendilerine tutulan mikrofona anlamsız beyanatlar vermesi sıradan bir hâl aldı.

Hokkabaz yine sahnede ve çantadan tavşanları ardı ardına çıkarıyor.