Allah kulunu severse...

Behrullah Efendi, Anadolu velilerindendir. Kabr-i şerifi Tokat'ın Erbaa ilçesine bağlı Eksel köyünde bulunuyor. Bir gün sordular bu zata: - Hocam, Allahın bir kimseyi sevdiğinin alameti nedir? Buyurdu ki: - Allahü teala bir kulunu severse, ona iki şey nasib eder. - Onlar nedir hocam? - Birincisi, sevdiği bir kulunu tanıtır. - Öbürü? - Ona hayırlı bir iş nasib eder. Ve şöyle izah etti: - Yani o kimse Allah adamlarından birini tanır, sever ve islama hizmet eder. - Daha çok severse hocam? - Ona derd-ü bela verir. Sıkıntı gönderir. Kıymetli olmak için! Bir gün, gençlerle sohbet ediyordu. Sordu onlara: - İnsanlar nezdinde kıymetli olmak ister misiniz? - İsteriz hocam. - Öyleyse insanların kıymet verdiğine kıymet vermeyin. - Peki Allah katında kıymetli olmak ister misiniz? - Çok isteriz hocam. - Öyleyse Allahü tealanın kıymet verdiğine kıymet verin. Ve ilave etti. - Hakiki müslüman, Allahü tealanın emirlerine kıymet verir, Mahluklara karşı da şefkat gösterir. İki kimseye imrenilir Bir gün de buyurdu ki: - İki kimseye gıbta edilir. Hatta onlardan biri olmak istenir. Sordular: - Onlar kimlerdir hocam? Buyurdu ki: - Biri, ilmi bütün dünyaya faydalı olan kimse. - Öbürü hocam? - Parasını Allah için sarfeden zengin. Sordular: - Zengin olmak iyi mi yani? Buyurdu ki: - Hayırlıysa iyidir tabii. Ve izah etti: - Peygamber Efendimiz, "Yâ Rabbî, beni sevmeyene çok mal ver. Seveneyse hayırlı ve bereketli mal ver" diye dua buyurmuşlardır.