"Ben seni tanımıyorum!"
10 Haziran 2024 02:00 | Güncelleme :10 Haziran 2024 00:27
Vaktiyle bir şehirde sâlih bir Müslüman yaşardı. Vakitlerinin çoğunu ibâdetle geçirirdi, ama Resûlullah Efendimize “salevât” okumayı ihmâl ederdi.
Bir gece rüyâ gördü.
Efendimizi görmüştü.
Ancak Resûl-i ekrem Efendimiz hiç iltifat etmeyip mübârek başlarını ondan çevirdiler.
Adam çok üzüldü!
Ağlamaya başladı!
Ve gözyaşları içinde "Yâ Resûlallah, bana niçin böyle davranıyorsunuz?" diye sordu.
Efendimiz;
“Ben seni tanımıyorum!" buyurdular.
Adamcağız kahroldu.
Ne diyeceğini bilemedi?!..
Gözyaşları içinde "Yâ Resûlallah! Ben, senin ümmetinden bir zavallı Müslümanım, beni nasıl tanımazsınız? Hâlbuki siz ümmetinizi; babanın oğlunu tanımasından daha fazla tanırsınız!" dedi.
Efendimiz cevâben;
"Öyledir, ama sen bana hiç salevât göndermiyorsun. Ben, ümmetimi; bana okudukları salevât miktârınca tanırım” buyurdu.
O esnâda uyandı...
Ve hatâsını anladı...
O günden sonra her gün bir miktâr “salevât-ı şerîfe” okumayı âdet edinmişti artık.
Bir gece yattı.
Rüyâda Resûlullah Efendimizi gördü.
Ama memnundu.
Zîrâ Resûl-i ekrem Efendimiz bu defâ ona sevgiyle baktılar ve tebessümle "Seni şimdi tanıdım" buyurdular.
nebiler sultanına sonsuz kere sonsuz selam olsun yaresülellah sen bizlere rabbimizin ihsanısın sana ümmet olarak bizleri yaradan ALLAHA nekadar hamdetsek nekadar şükretsek azdır bütün canlar sana kurban olsun seni görmediğimiz halde seni çok seviyoruz inşallah kıyamet günü senin livaulhamd sancağının altında haşroluruz bu fakir seni çok seviyor