"Bu, kerâmet değil de nedir?!."

Hasan Feyzî Efendi, Denizli toprağını nûrlandıran bir Hak dostudur.

Kerâmet göstermek istemezdi.

Bu, zihnine takılırdı talebelerin.

Bir sabah, ders başlıyordu.

Talebeleri o şeyi düşünüyordu: Kerâmet...

“Hocamız neden hiç kerâmet göstermiyor?” diyorlardı.

Bu durum, malum oldu büyük zâta.

Dersi yarıda kesti.

Ve talebelere dönüp;

“Biz, şu günahkâr hâlimizle, yerin dibine lâyıkız. Buna rağmen bakın yer üstündeyiz. Bu, kerâmet değil de ya nedir?” buyurdu

Talebeler şaşırdılar.

Birbirlerine bakıştılar.

Hocaları, bu defa:

“En büyük kerâmet nedir biliyor musunuz?” diye sordu.

“Bilmiyoruz efendim” dediler.

Büyük velî;

“En büyük kerâmet, istikâmettir. İstikâmet, doğru yolda yürümekte sebât etmektir" buyurdu.

Ve ilâve etti:

"Asıl hüner, İslâma tam uymaktır. İslâmdan kıl kadar ayrılmamakdır” buyurdu.

Gençler bunu öğrendiler.

Çok sevindiler.

Ve rahatladılar.

Zihinlerdeki soru işâreti de çözülmüş oldu böylece...