"Bu, yalnız yaşar ve yalnız ölür!"

A -
A +
Peygamber Efendimiz, bir gün Eshâbdan Ebû Zer-i Gıfârî hazretlerine baktı.
Ve buyurdu ki:
“Bu, yalnız yaşar, yalnız ölür...”
Hakîkaten öyle oldu.
Ömrü sona erdi.
O vakit yalnız yaşıyordu.
Yalnız olarak da öldü!
● ● ●
Efendimiz, bir gün evinde idi.
Hanımlarıyla oturuyordu.
Ölümden bahsediyordu.
Bir ara buyurdular ki:
“En cömert olanınız, bana önce kavuşur”
Hakîkaten öyle oldu.
Vefâtlarından sonra hanımlarından ilk önce vefât eden, Hazret-i Zeynep oldu.
Zîrâ mübârek hanımlarının arasında cömertlikte hepsinden ileri olan, bu mübârek hâtun idi.
● ● ●
Bir gün de Efendimiz aleyhisselâm, Sahâbe’den Zeyd bin Sühân hazretlerine baktı.
Ve Eshâba dönüp;
“Bunun âzâsı, kendinden önce Cennete girer” buyurdular.
Bu sözün hikmeti neydi?
Bu, o gün anlaşılmadı.
Ve aradan yıllar geçti.
Bu sahâbî bir savaşa katıldı.
O harpte eli kopup yere düştü!
Nihâyet harp bitti.
Şehitler defnedilirken onun (eli de) birlikte defnedildi.