Cebrail aleyhisselam Hazreti Ebu Bekir'i "radıyallahü anh" imtihan etmek istedi bir gün. Niçin mi? Resulullaha olan sevgisini ölçmek için. "Âmâ" şekline girip, oturdu yolunun üzerine. Hz. Ebû Bekir, o gün kıymetli elbiseler giyinip çıktı evden. Az sonra bir âmâ gördü ilerde. Yolun kenarına oturmuş dua ediyordu. Durdu ve merakla dinledi duasını. - İlâhî! Resulün aşkı için kim bana bir şey verirse, onu aziz eyle! Bu dua, dikkatini çekti. "Resulün aşkı" için diyordu çünkü. Öyle çok sevindi ki, cübbesini çıkarıp verdi ona. Ve rica etti: - Bir daha söyler misin? Cibril tekrar etti duayı: Gömleğini verdi Gömleğini çıkarıp verdi bu defa. Ve yine rica etti: - Bir daha söyler misin! Cibril, tekrar etti duayı. Pabuçlarını verdi bu sefer. Ve öylece gitti eve. Cebrail mi? Resulullaha gidip, aldıklarını koydu önlerine. Efendimiz sordular: - Yâ Cibril, nedir onlar? - Hepsi de Ebu Bekir'e ait. - Neden aldın? - İmtihan ettim onu. - İmtihan mı ettin? - Evet yâ Resulallah! - Ama niçin? - Size olan sevgini öğrenmek için. - Peki nasıl imtihan ettin? - Âmâ şekline girip oturdum yolu üzerine. Senin aşkın için - Sonra? - Senin aşkın için bir şeyler istedim ondan. - O da bunları verdi, öyle mi? - Evet. Pabuçsuz gitti eve. Sonra istirham etti: - Yâ Resulallah! Lütfen siz bunları iade edin kendisine. Efendimiz Hz. Ebu Bekir'i çağırıp, o şeyleri önüne koydular. - Yâ Ebâ Bekr! Bunlar seninmiş. Hz. Ebu Bekir şaşırdı. - Ben bunları bir âmâya vermiştim. - O âmâ dediğin Cebraildi yâ Ebâ Bekr! - Öyle mi? - Evet kardeşim. - Ama ben bunları Allah için vermiştim, geri alamam. Sonra onları alıp, verdi fakirlere...