Her duâsı kabul olurdu...
30 Nisan 2020 02:00
Sa'd bin Ebî Vakkâs hazretleri, "radıyallahü anh" her duâsı kabul olan bir zât idi.
Ömrünün sonlarına geldi.
Gözleri görmez oldu.
Bir ara Mekke'ye geldi.
Mekke halkı etrafına toplanıp;
"Bana duâ et, bana duâ et” derlerdi.
O da her birine duâ ederdi.
Bir sahâbî anlatıyor:
Ben henüz genç idim.
Yaklaşıp kendimi tanıttım.
Ve kendisine;
"Amca! Siz herkese duâ ediyorsunuz. Kendiniz için de duâ etseniz de, gözleriniz açılsa olmaz mı?" dedim.
O, gülümseyerek;
"Oğlum, Allahü teâlânın takdîriyle gözümün görmemesi, görmesinden güzeldir" buyurdu.
● ● ●
İslâmiyetin ilk yıllarıydı.
Müminler, müşriklerden çok ezâ cefâ görüyorlardı.
Zîra müşriklerin sayısı çoktu.
Müminlerse azınlıktaydı.
Onlara güç yetiremiyorlardı.
Hazret-i Sa'd, ilk Müslümân olan sahâbîlerle, bir vâdide namaz kılıyorlardı.
Müşrikler bunu öğrendiler.
Ve mâni olmak için gittiler.
Hazret-i Sa'd, etrafa baktı.
Yerde bir deve kemiği gördü.
Onu alıp, bir müşrikin başına çaldı.
Müşrik, kanlar içinde kaldı.
Diğerleri kaçtılar.
Hazret-i Sa'd, Allah yolunda ilk (kâfir kanı döken) Sahâbî oldu...