Hiç ölüm acısı duymayanlar!..

Yâlâ bin Mürre "radıyallahü anh" şöyle anlatıyor:

Bir dostuma gittim.

Ve ona dedim ki:

"Alî Mürtezâ, kâfirlerle şiddetli savaşıp, onları kahreden bir kişidir. Kâfirler Ona zarar verebilirler. Gidip kapısında nöbet tutalım" dedim.

O da uygun gördü.

Ve nöbete başladık.

Alî Mürtezâ bizi görüp sordu:

"Sizi, kâfirlerin şerrinden korumak için, burada nöbet tutuyoruz" dedik.

O bize sordu ki:

"Tabii ki, yer ehlinden."

Bize, sevgiyle bakıp;

"Herkesin yanında (iki melek) vardır. Eceli gelinceye kadar, o kimseyi her şerden korurlar" buyurdu.

● ● ●

Bu zât şöyle anlatıyor:

Bir mümin ölmek üzeredir.

O anda, Efendimiz gelir.

Mübârek yüzünü ona gösterir.

Bir melek ona sorar ki:

"Bunu tanıyor musun?"

Mümin, sevinç içinde;

"Elbet tanıyorum" der.

Ve Onu görmenin lezzetiyle hiç (ölüm acısı) duymaz.

Ölen kişi kâfir ise;

"Tanımıyorum" der.

Ve ebedî Cehenneme gider.