İnsan kanı sel olmuştu

İkrime "radıyallahü anh", İslamın baş düşmanı Ebu Cehil'in oğlu idi. İman edince, insanların en şereflilerinden oldu. Bir ömrü, İslâma hizmetle geçti. Hz. Huzeyfe anlatıyor: Yermük harbi, kavurucu sıcak bir günde yapılmıştı. İnsan kanı, sel olup akmıştı o vadide. Öyle ki, binlerce cesedi alıp götürmüştü o kan seli. Yaralanan gâziler, sıcak kumlar üstüne seriliyor, kan kaybı ve susuzluktan tek tek ölüyorlardı. Ben de yaralıydım. Ama yaram azdı. Güçlükle kalktım yerimden. Mataramda birkaç yudum su kalmıştı. Onu amcaoğluna içirmeyi düşündüm. Bir kan seli içinde yatan yaralıları dolaşıp buldum kendisini. Dudakları sıcaktan kavrulmuş, en son nefeslerini alıyordu. Suuu! Suuu! Suyu görünce sevindi. Mataramı dayadım ağzına. Tam içecekti ki, bir ses duyuldu: -Suuu, Suuu! Dönüp baktım. İkrime'ydi bu. Suyu içemedi amcaoğlu. Konuşmaya da mecâli yoktu. Gözüyle işaret etti: -Suyu ona götür! Koştum İkrime'ye. Matarayı ağzına dayadım. Tam içecekti ki, bir başka inilti duyuldu: -Allah için bir yudum su! İkrime de içemedi suyu. Suyu ona götür! Gözüyle işaret etti: -Suyu ona götür! Şehîdler arasından ona koştum. Son ânında yetişip mataramı dayadım ağzına. Lakin geç kalmıştım. Vardığımda "Allah" deyip ruhunu teslim etti. Yüzüne baktım. Sanki gülüyordu. "Bari İkrime'ye içireyim" dedim. Ama yetişemedim. Vardığımda nefes almıyordu. Yüzüne tatlı bir tebessüm yayılmıştı. Ne yapacağımı şaşırmıştım. "Bari amcaoğluma yetişeyim" dedim. Bir ümitle koştum. Yine yetişemedim. Hareketsiz yatıyordu. Dudaklarında tatlı bir tebessüm vardı onun da. Üçü de içemedi suyu. Ama daha tatlısını içmişlerdi. "Şehadet şerbeti"ni...