İyi insan nasıldır?

"Abdullah-ı Bosnevî", ilim ehli bir zâttı. Bir gün, sevdiklerine yaptı şu nasîhatı: (Hakîkî bir Müslümân, önce ilmihâlini, Öğrenip, buna göre düzeltir her hâlini. Eğer günâh işlerse, üzülür, kalbi yanar. Artık unutmaz onu, tâ ölünceye kadar. (Ben, Rabbime nasıl da isyân ettim?) diyerek, Pişmân olur ve ağlar, gözyaşları dökerek. "İyi iş" yapsa dahî, kusûrlu, noksan bulur. Ve o işi, bir daha hâtırlamaz, unutur. Her gün akşam olunca, kendine sorar ki hep: (Ey nefsim, Allah için ne yaptın bugün acep?) Gece gündüz kendini hem çeker ki hesâba, Düşmesin âhirette Cehenneme, azâba. "Dünyâ düşüncesi"ni kalbinden söküp atar. Âhirette, azâbtan kurtulmaya yol arar. Dünyâ için çalışıp, kazansa da pek fazla, "Dünyâ muhabbeti"ni kalbine sokmaz aslâ. Zîrâ onun kalbinde, vardır "Allah sevgisi". Bir kalbte "İki zıd"dan, bulunmaz her ikisi. "Hâlis mü'min" odur ki, ödü kopar günâhtan. Harâm işlerim diye, korkudan titrer her an. Kırık, mahzun kalb ile yapar ibâdetini. Sonra da, istiğfâra muhtâç bulur hepsini. "Âhiret derdi" ile dertlenmiştir o hepten. Bütün yaptıklarına, tövbe eder yürekten.) Dediler ki: (Efendim, mü'mine yakışmayan, Kötü işleri dahî, eyleyin bize beyân.) Buyurdu ki: (İnsanın, hevâ ve hevesine, Uyarak iş yapması, zulümdür kendisine. İşlediği günâhı, "Küçük" görse o şâyet, Olamaz onun için, bundan büyük felâket. Ey akıl sâhipleri, düşünün, ibret alın! Henüz ecel gelmeden, "Ölüm"e hazırlanın. Siz günâh işlerseniz bu dünyâda gülerek, Yanarsınız orada, âh-ü figân ederek. "Ateş" deyip geçmeyin, düşünün üzerinde. Tutun parmağınızı bir "kibrit alevi"nde. Öyleyse, üstünüzden atın da bu gafleti, Görün artık gelecek o korkunç âkıbeti.) > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com