Müşriklerin ham hayali

Kureyş müşrikleri, Efendimizi öldürmek için çareler arıyorlardı. Başta Ebu Cehil'in bulunduğu bu talihsiz güruh, bir gün toplanıp, uzun süre konuştuktan sonra son noktayı koydular: - Yetti gayri! Onu öldürmekten başka çaremiz yok! Kılıçları çekip Onu aradılar köşe bucak. Kâbeye vardıklarında Efendimizi namazda buldular. Sevinmişlerdi. - "Tamam, işte yakaladık" dediler. Ve hep birden hücum ettiler üzerine. Kılıçla vurup işini bitireceklerdi. Fakat Onu görebilirlerse. Nasıl yani? diyeceksiniz. Yanisi şu ki, tam üzerine çullanacakları anda gözden kayboldu Efendimiz. Müşrikler, şaşkın halde birbirlerine bakıp söylendiler: Sanki yer yarıldı da... - Şimdi buradaydı yahu, ne oldu? - Evet ya, nereye gidebilir? - Sanki yer yarıldı da... O ara sesini duydular Efendimizin. Hep biren o tarafa seğirttiler. Fakat o da ne? Ses, aksi istikametten geldi bu defa. Haydiii o tarafa koştular bu sefer. Ama yine yoktu. Ses öbür taraftan geldi. Koştular, yine yok. Yok yok yok... Bir o yana, bir bu yana, başları döndü yorgunluktan. Gülünç duruma düşmüşlerdi. Peki ibret aldılar mı? Hayır. Çünkü bu, nasip meselesiydi. *** Hakem isminde bir bahtsız adam da Efendimizle nerede karşılaşsa, ağzını gözünü oynatır, maskaralık yapardı. Aklı sıra küçük düşürmeye çalışırdı o yüce insanı. Yine bir seferinde ağzı gözü oynak bir vaziyetteyken Efendimiz birden geri dönüp gördü bu halini. "Hep öyle kal!" Sessizce dua ettiler: - Hep öyle kal, emi! Eh, O dua eder de kabul olmaz mı? Adam ömrünün sonuna kadar bu halde kaldı. Yani ağzı gözü oynar dururdu devamlı. Mani olamıyordu artık. *** Müşrikler, İslamın yayılmasını engellemek için şeytanca, Fir'avunca planlar yapıyorlardı. Ne mi mesela? Bir kaba doldurdukları hayvan kanına ellerini batırır, kanlı pençelerini o Serverin kapısına vururlardı. Güya yıldıracaklardı o Resulü. Derken Efendimizin yakasından düşüp, fakir ve garip müslümanlara musallat oldular. Misli görülmemiş işkenceler yaptılar onlara. İlk müslümanlar büyük imtihan veriyordu. İslamiyetin bu günlere ulaşmasında o mübarek insaların sabırlarının rolü pek büyüktür...