Efendimizin, Cennetteki makamının ismi, “Vesîle”dir.
Cennettekilerin hepsine birer dalı yetişecek olan “Sidret-ül-müntehâ” ağacının kökü, “Vesîle” Cennetindedir.
● ● ●
Resûlullah Efendimiz, dostundan ve düşmanından gördüğü eziyetleri affederdi.
Karşılık vermezdi.
Uhud’da kâfirler mübârek yanağını kanatıp, dişlerini kırdıkları zaman bile bedduâ etmedi.
Ve onlar için:
“Yâ İlâhî bunları affet. Câhilliklerine bağışla” diye duâ etti.
● ● ●
Efendimiz aleyhisselâm, Eshâbıyla yolculukta iken, mola verip bir koyun kebabı yapacaklardı.
Eshâbtan biri:
“Ben keserim” dedi.
Bir başkası:
“Ben derisini yüzerim” dedi.
Bir diğeri de:
“Ben pişiririm” dedi.
Efendimiz buyurdular ki:
“Ben de odun toplarım.”
Eshâb-ı kirâm:
“Yâ Resûlallah! Sen istirahat buyur, biz toplarız” dediklerinde;
“Evet, sizin her şeyi yapacağınızı biliyorum. Fakat iş görenlerden ayrılarak oturmak istemem. Allahü teâlâ, arkadaşlarından ayrılıp oturanı sevmez” buyurdu ve kalkıp odun toplamaya gitti.